skanuj0020 (140)

WSPÓŁCZESNA KOSMETOLGGIA

wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania. Określenie to opisuje proces fizyczny, którego wynikiem jest wiązka promieniowania laserowego (spójna czasowo i przestrzennie, spola-ryzowana, o bardzo małej rozbieżności).

Laser jest urządzeniem, które przerabia energię z określonego źródła na falę świetlną o wysokiej intensywności (światło monochromatyczne). Proces wzmocnienia światła wykorzystuje zjawisko emisji wymuszonej. Powstała w ten sposób wiązka charakteryzuje się dużą mocą w wybranym, wąskim obszarze widma.

Światło lasera jest promieniowaniem elektromagnetycznym z zakresu światła widzialnego, podczerwieni i ultrafioletu.

Istnieją trzy czynniki, które odróżniają energię lasera od innych form światła.

Światło lasera jest:

•    monochromatyczne (ma jedną długość fali albo kolor);

•    złączone (fale świetlne poruszają się w jednej fazie, w czasie i przestrzeni);

•    skolimowane (wiązki świetlne rozchodzą się w jednym kierunku z bardzo małą rozbieżnością, nawet na dużą odległość).

Oddziaływanie lasera na tkanki

Wyemitowane światło lasera, które dociera do docelowej tkanki, wchodzi z nią w interakcję na cztery główne sposoby, poprzez: absorpcję, transmisję, odbicie lub rozpraszanie.

Energia świetlna oddziałuje na tkankę w kilku kierunkach, a jej barwa określana jest przez długość fali światła, jaką odbija. Na przykład brew odbija jedynie czerwoną wiązkę światła widzialnego. Im ciemniejsza tkanka, tym większa porcja promieniowania jest pochłaniana.

Określone długości fali przenikają tkankę na różną głębokość. Pewne pigmenty, zwane chromoforami, mają zdolność absorpcji tylko wybranych kolorów światła. Przykładem takim może być hemoglobina, która pochłania większość błękitnego, zielonego i żółtego światła, natomiast jest przezroczysta dla światła czerwonego.

Kiedy światło uderza w tkankę, niewielka jego część zostaje odbita, natomiast większość zatrzymuje się wewnątrz i rozpraszana jest

23