skanuj0021

z nagością kobiecą przy braku oswojenia z nagością męską, — uwarunkowaniach osobowościowych, np.lęk kastracyjny, lęk przed własną rolą seksualną, alienacja więzi interpersonalnych, narcyzm, zaburzenia identyfikacji seksualnej,

—    uwarunkowaniach sytuacyjnych, np. uwiedzenie, wzajemna masturbacja w grupie rówieśników, czułości okazywane sobie przez koleżanki, przypadkowy kontakt pod wpływem alkoholu,

—    uwarunkowaniach fantazyjnych, np. wynikających z oglą-dania pornografii, z marzeń towarzyszących masturbowaniu się,

—    uwarunkowaniach środowiskowych, np. wychowanie w kręgu cyganerii, artystów o tendencjach homoseksualnych,

—    uwarunkowaniach zastępczych, np. kontakty homoseksualne traktowane jako zastępcza forma zaspokajania potrzeb seksualnych w Więzieniach, internatach, klasztorach,

—    mechanizmie ucieczki, np. po niepowodzeniach w kontaktach seksualnych z drugą płcią.

Freud (1953) wiąże orientację homoseksualną z powszechnością uwarunkowanych biologicznie predyspozycji biseksualnych w populacji. Hatterer (1970) genezę homoseksualizmu rozpatruje wieloczynnikowo i podkreśla diagnostyczne znaczenie potrzeb homoseksualnych wyrażanych w snach, fantazjach, w impulsywnych pobudzeniach, wreszcie w akcie współżycia. Zdaniem Berglera (1956) homoseksualizm jest postacią nerwicy. Ford i Beach (1951) stwierdzili, iż w 67% badanych 76 kultur homoseksualizm jest traktowany jako zjawisko normalne i był społecznie akceptowany. W 28 kulturach nie był spotykany, akceptowany lub występował sporadycznie. Hatterer (1970) uważa, iż miliony mężczyzn w USA mają marzenia i fantazje homoseksualne, a ponad 2,5 miliona mężczyzn uprawia kontakty homoseksualne. Caprio (1954) twierdzi, że 19% kobiet ma doświadczenia tego typu. Vraa (1982) stwierdza, iż potrzeby i zachowania homoseksualne są częściej spotykane wśród kobiet niż wśród mężczyzn. Autorzy o orientacji psychodynamicznej wiążą genezę homoseksualizmu z nierozwiązanymi kompleksami edypalnymi (Fenichel 1945, Ovesey 1963, Hatterer 1970). Bieber (1962) genezę homoseksualizmu wiąże z psychopatologią więzi rodzi-ce-dziecko.

homoseksualizm kobiet Freud (1953) wiąże z nierozwiązanym kompleksem Elektry. Zdaniem Fenichela (1953), Reika (1974) wynika on z podświadomych tendencji kazirodczych wobec ojca lub brata i jest zastępczą formą realizacji potrzeb kazirodczych.

Forrest (1978) rozwój homoseksualizmu wiąże z uczeniem

się zachowań w środowisku rodzinnym. Na przykład córki mające cechy agresywne, skłonne do dominacji i mające dominujące matki mają predyspozycje do homoseksualizmu.

Tworska (1970) stwierdza, iż orientacja homoseksualna jest efektem zaburzonych związków rodzinnych, powodujących lęk przed heteroseksualizmem, który jest omijany w związkach homoseksualnych. Sokolik i Szostak (1976), omawiając psychoanalityczną interpretację genezy homoseksualizmu, piszą, iż emocje homoseksualistów wobec partnera są ambiwalentne, a związki te noszą silnie uwydatniające się cechy masochisty-czno-sadystyczne; Partner jest podświadomie utożsamiany z jednym z rodziców. Niektórzy homoseksualiści powielają relacje rodzice-dzieci, inni natomiast identyfikują się z partnerem, jakby kontynuując nie zakończoną identyfikację z ojcem lub matką. Homoseksualizm może' być również obroną przed przeżyciami występującymi u dziecka, gdy dostrzeże ono różnice w budowie biologicznej między matką a ojcem. Typową reakcją chłopca jest lęk kastracyjny, niechęć i pogarda dla kobiet. Niektórzy psychoanalitycy traktują homoseksualizm jako nieprawidłowe rozwiązanie kompleksu Edypa.

W pracach innych autorów (Thompson 1973, Freund 1975, Bath 1981, Tordjman 1982, West 1983) przedstawione wyżej uwarunkowania omawiane są na podstawie materiału empirycznego.

Biegły seksuolog z zagadnieniem homoseksualizmu najczęściej spotyka się w następujących sytuacjach:

—    sprawy rozwodowe, w których partner oceniany jest jako homoseksualista lub też sam przyznaję, że powstały u niego potrzeby homoseksualne,

—    oskarżenia o gwałt, kiedy oskarżony tłumaczy się, iż jest homoseksualistą i dlatego nie mógł popełnić przypisywanego mu czynu,

—    oskarżenia o kontakty pedofilne o charakterze homoseksualnym,

—    zabójstwa partnera homoseksualnego.

W praktyce terapeutycznej zagadnienie homoseksualizmu jest coraz rzadziej spotykane, wzrosła bowiem w Polsce tolerancja wobec tej inności psychoseksualnej, a wielu homoseksualistów akceptuje swoją orientację.

J. ZABURZENIA IDENTYFIKACJI PŁCIOWEJ

Transseksualizm

Imieliński (1982) stwierdza, że transseksualizm „polega na rpzbieżności między poczuciem psychicznym płci a budową

43