skanuj0027 (160)

2) Rp.

Diuretini	5,0
Salis Erlenmeyeri	10,0
Aquae ad	100,0

M. f. mixt.

S. 3 x łyżka deserowa

Kwaśny odczyn mikstury pochodzi od bromku amonu. Poprawa recepty polega na zastąpieniu bromku amonu obojętnym bromkiem sodu. Zanim przystąpimy jednak do zamiany bromków należy sprawdzić, czy nie została przekroczona dobowa dawka bromków (lg). Ze składu powyższej recepty wynika, że pacjent w ciągu doby przyjmie 3g bromków. Aby dobowa dawka bromków nie przekroczyła lg należałoby odważyć po l,332g bromku sodu i potasu oraz 0,666g bromku amonu.

W celu uniknięcia niezgodności należy zamiast 0,666g bromku amonu użyć 0,7g bromku sodu.

4 KBr: 4 NaBr: 2 NH₄Br - proporcje bromków w soli Erlenmeyera

lOOg- lOg bromków    1 OOg - x_gb_r0mków    10g-2gNH₄Br 10g-4gNaBr

30g (3 x 10g)~	xg 30g -	lgbromków 3,33g - Xg	3,33g - xg
x = 3g	x = 3,33g	x = 0,666gNH„Br	x= 1.332gNaBr
NaBr= 103g NH4Br = 98g	98g - 80g Br' 0,666g - xg x = 0,54g Br'	103g-80gBr xg- 0,54g x - 0,70g NaBr	(oraz l,332g KBr)

Poprawiona recepta:

Rp.

Diuretini	5,0
Kalii bromidi	1,332
Natrii bromidi	2,032
Aquae purif. ad	100,0
M. f. mixt.
S. 3 x łyżka deserowa

Uwaga!

Dokonując analizy recept, w skład których wchodzą sole bromków trzeba, w pierwszej kolejności, sprawdzić dobową dawkę bromków i jeżeli zachodzi taka konieczność to ją skorygować (dawki bromków podane są w-FP VI, z wyjątkiem bromku wapnia, którego monografia znajduje się w FP V).

3) Rp.

Diuretini		5,0
Natrii benzoatis		5,0
Aquae	ad	100,0

M. f. mixt.

Teobromina wytrąci się z diuretyny nawet przy alkalicznym odczynie - pH=10,5. W recepcie brak jest dawkowania, dlatego należy wydać obie substancje w postaci dwóch oddzielnych roztworów (5g diuretyny i 95g wody oraz 5g benzoesanu sodu i 95g wody) oraz poinformować pacjenta, że ma przyjmować oba roztwory w ilości zaleconej przez lekarza.

4) Rp.

Salis Erlenmeyeri	16,0
Luminali solubilae	0,6
Codeini phosphatis	0,2
Aquae ad	200,0
M. f. mixt.
S. 3 x łyżka deserowa

Jest to niezgodność pozorna i przy zachowaniu odpowiedniej kolejności mieszania rozpuszczonych w oddzielnych naczyniach substancji, nie powinien wytrącić się luminal, pomimo obecności czynników zakwaszających (fosforan kodeiny i bromek amonu). W powyższej recepcie konieczne jest zmniejszenie ilości użytych bromków w postaci soli sodowej, potasowej i amonowej z 16 g do 6,67g (2,668g bromku sodu, 2,668g bromu potasu i l,334g bromku amonu). Istnieje również możliwość wystąpienia reakcji podwójnej wymiany pomiędzy bromkami a fosforanem kodeiny. W recepcie, przy stężeniu fosforanu kodeiny 0,1% i stężeniu bromków 3,335%, nie dojdzie do wytrącenia się bromowodorku kodeiny (należy pamiętać jednak o rozpuszczaniu poszczególnych soli w odpowiedniej ilości wody w oddzielnych naczyniach).

52