skanuj0030 (47)

Siedliska terenów górskich

n.p.m., przy czym w Beskidzie Śląskim i Wyspowym może zaczynać się nawet od 1000 m.

Typ lasu: świerkowy bór wysokogórski z odmianami: świeży, wilgotny i bagienny we wszystkich trzech siedliskach. Gatunek główny: Św IV-V bonitacji.

Gatunek domieszkowy: jarzębina.

Podszyt: często spotyka się świerk, jarzębinę, porzeczkę skalną.

Gatunki runa leśnego typowe dla siedlisk wysokogórskich

Podbiałek alpejski Homogyne alpina

Kosmatka olbrzymia Luzuia sytvatica

Płaszczeniec falisty Plagiothecium undulatum

Goryczka trojeściowa Gentiana asclepiadea

Fałdownik rzemienisty Rhytidiadeiphus loreus

Borówka czernica vaccinium mynnius

Nerecznica krótkoostna Dryoptens spinuiosa

Śmiałek pogięty Deschampsia fiexuosa

Szczawik zajęczy Oxalls acetosella

Płonnik strojny Polytrichum antennuatum

Siódmaczek leśny Trientalis europaea

Trzcinnik owłosiony Calamagrostis villosa

Gatunki runa różniące BWGw od BMGśw

Wietlica alpejska Athyńum alpestre Gwiazdnica gajowa Stellaria nemorum Liczydło górskie Streptopus amplexifolius Torfowiec Girgensohna Sphagnum girgensohnii

Gatunki runa różniące BWGb od BWGw i BWGśw Borówka bagienna Vaccinium uiiginosum Żurawina błotna Oxycoccus quadripetalus Płonnik pospolity Polytrichum commune Listera sercowata Listera cordata

3.3.2. Siedliska górskie

Siedliska górskie występują w krajobrazie gór średnich i niskich. Należą tu bory, bory mieszane, lasy mieszane, lasy i lasy lęgowe.

Bory górskie

Bory górskie zajmują 0,1% powierzchni wszystkich siedlisk w kraju, tj. ok. 8,5 tys. ha. Występują w obydwu krainach górskich; w Krainie Sudeckiej zajmują 5,1% powierzchni wszystkich siedlisk, w Krainie Karpackiej są spotykane sporadycznie. Występują fragmentami na pograniczach regli, nie tworzą jednolitego pasa, najczęściej na wysokości 900-1500 m n.p.m., zwykle na północnych stokach.

W poprzednich „Siedliskowych podstawach hodowli lasu" wyróżniono tylko jeden typ siedliskowy, a mianowicie bór górski z wariantami: świeży, wilgotny i bagienny. Obecnie przewiduje się trzy niezależne typy borów górskich:

Bór górski świeży BGśw Bór górski wilgotny BGw Bór górski bagienny_BG_b

Podobnie jak w siedliskach borów wysokogórskich, różnice między siedliskami borów górskich zależą od stopnia uwilgocenia, w mniejszym stopniu od gleby.

Siedliska BGśw znajdują się pod bardzo słabym wpływem wody glebowo-opadowej i stokowej. Gleby położone są na zwietrzelinach kwaśnych skał magmowych, są to głównie rankery, lub gleby bielicowe z grubą warstwą próchnicy typu mor świeży.

Siedliska BGw są pod umiarkowanym wpływem wody gruntowej, glebowo-opadowej i stokowej. Gleby, jak w poprzednim typie, utworzone na kwaśnych skałach magmowych, głównie glejowo-bielicowe torfowe lub glejowo-bielicowe murszowe z warstwą próchnicy typu mor wilgotny.

Siedliska BGb znajdują się pod silnym wpływem wody gruntowej i glebowo-opadowej. Gleby na skałach bezwęgla-