Alergiczny nieżyt nosa to zespół objawów klinicznych wywołanych przez' IgE-zależną reakcję zapalną błony śluzowej nosa. Choroba występuje powszechnie i dotyczy 10-25% populacji. W wieku dziecięcym i u nastolatków* alergiczny nieżyt nosa jest częściej obserwowany u chłopców.
Etiopatogeneza
Choroba rozpoczyna się u osób predysponowanych genetycznie pod wpływem! ekspozycji na alergeny atopowe. Do najczęściej uczulających alergenów powodujących sezonowy alergiczny nieżyt nosa należą pyłki roślin wiatropylnych (drzew, traw i chwastów) i alergeny grzybów pleśniowych, których sporyj występują w atmosferze {ALternaria, Cladosporium). Całoroczny alergiczna nieżyt nosa spowodowany jest długotrwałą ekspozycją na całoroczne alergeny! takie jak roztocze kurzu domowego, alergeny zwierząt, grzybów pleśniowy ca wewnątrzdomowych.
IgE wytwarzana przez limfocyty B łączy się z receptorem na komórkach; tucznych w błonie śluzowej nosa. Po ponownym kontakcie z alergeneni dochodzi do łączenia się alergenu z cząsteczkami IgE związanymi na komórce! tucznej. Zapoczątkowuje to proces jej degranulacji. Wyzwolone z komórki mediatory, przede wszystkim histamina, są odpowiedzialne za typową reakcję! natychmiastową manifestującą się świądem, kichaniem, zatkaniem nosa i wodnistą wydzieliną z nosa. Uwolnione z komórki tucznej metabolity kwasufl arachidonowego wydzielane są dłużej i dlatego powodują długotrwałe, w przeciwieństwie do histaminy, ograniczenie drożności nosa. U 30-40% chorych]