skanuj0040 (22)

190 7. Ruch turystyczny

(wyjazdy Amerykanów do Meksyku i Kanady) i Azji (częste odwiedzanie przez Japończyków Hongkongu, Korei Południowej i Chińskiej Republiki Ludowej).

Po trzecie, chętnie odwiedzane są kraje bliskie w sensie kulturowym i językowym. Ten motyw występuje w przypadku wyjazdów Amerykanów do Wielkiej Brytanii i Kanady (i odwrotnie) oraz obywateli niemieckich do Austrii. Zjawisko to można zauważyć również w przypadku wyjazdów Francuzów do Tunezji i Maroka (które w 1995 r. zajmowały 8 i 10 miejsce wśród państw najczęściej odwiedzanych przez obywateli francuskich), wśród których duży jest udział imigrantów i ich potomków z Afryki Północnej. Również częste wyjazdy Francuzów na Martynikę (11 pozycja wśród najczęściej odwiedzanych regionów) wynikają po części z powodów kulturowych, a po części polityczno-administracyjnych (terytorium zamorskie Francji). Podobna sytuacja występuje w przypadku Wielkiej Brytanii, której obywatele chętnie jeżdżą do Kanady, Australii i Indii (8-10 miejsca pod względem wyjazdów zagranicznych Brytyjczyków), jak również wyjazdów Amerykanów do Meksyku i na Portoryko.

L.E. Hudman i J.A. Davis [1994], klasyfikując kraje świata według udziału w międzynarodowym mchu turystycznym w stosunku do udziału w liczbie ludności świata, stwierdzili, że państwami, których obywatele najczęściej wyjeżdżali w 1990 r. za granicę są: Szwajcaria, Austria, Belgia, Portugalia, Holandia, Luksemburg, Niemcy, Kanada, Węgry oraz Dania. Korzystając ze współczynnika lokalizacji PTGI (rozdział 3), autorzy zauważyli duże zmiany między 1974 r. a 1990 r., które polegały przede wszystkim na coraz większym udziale w turystyce światowej mieszkańców krajów Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, jak również państw Europy Środkowo-Wschodniej. Krajami recepcyjnymi natomiast są przede wszystkim kraje południowej Europy (zwłaszcza Francja, Hiszpania, Włochy) i Stany Zjednoczone. Spośród głównych krajów recepcyjnych w zagranicznej turystyce przyjazdowej w ostatnich latach największą dynamikę wykazują: Francja (np. tylko w latach 1985-1991 wzrost o 51%) i Hiszpania (wzrost o 28%). Znacznie słabszy wzrost (jedynie 7%) zanotowano natomiast we Włoszech, gdzie 90% turystów stanowią Europejczycy (podczas gdy np. we Francji coraz większy jest udział turystów z Ameryki Północnej i Azji Wschodniej). Z kolei w latach 1994--1995, wśród krajów o największej liczbie odwiedzających, dużą dynamikę wykazywał Meksyk (wzrost o 16%, w 1995 r. blisko 20 min turystów) i Chińska Republika Ludowa (wzrost o 11%, w 1995 r. 23,4 min odwiedzających).

W 1995 r. najwięcej turystów przyjechało do Francji (60,6 min), Hiszpanii (45,1 min) i Stanów Zjednoczonych (44,7 min), natomiast do państw najwięcej zarabiających na turystyce należały: Stany Zjednoczone (58 mld USD), Francja (27,3 mld), Włochy (27 mld) i Hiszpania (25 mld)¹.

Analizując wykaz głównych krajów recepcyjnych, należy stwierdzić, iż dominują w nim państwa o dużej atrakcyjności turystycznej z racji nie tylko wystę-

1

The Wall Street Journal Europę, nr 7 (92), 12.2.1996, 1, dodatek Gazety Wyborczej.