skanuj0048 (13)

198 7. Ruch turystyczny

pozycję w dochodzie narodowym wytworzonym, a w 1988 r. ich udział wyniósł 19% całego dochodu.

Również Malediwy należą do państw, w których turystyka stanowi poważne źródło dochodów państwa. Daje ona 18% produktu narodowego brutto, zatrudnionych w niej jest ponad 8000 osób (20% stanowią cudzoziemcy, głównie ze Sri Lanki). Rozwój turystyki rozpoczął się na Malediwach w początkach lat siedemdziesiątych, w 1978 r. wprowadzono pierwsze przepisy prawne dotyczące turystyki, a w 1983 r. rząd ogłosił 10-letni plan rozwoju turystyki. Dzięki tym działaniom, w 1993 r. wyspy odwiedziło 250 000 turystów, podczas gdy w 1972 było ich zaledwie około 1000. Na Malediwach jest 70 dużych ośrodków turystycznych z 8900 miejsc noclegowych. W budowie jest 5 kolejnych ośrodków, które zwiększą liczbę miejsc noclegowych do 10 500.

Na Seszelach, w Tajlandii i Malediwach turystyka międzynarodowa już od kilkunastu lat stanowi poważne źródło dochodów państwa, natomiast Rwanda może być przykładem kraju Trzeciego Świata, w którym dopiero w latach dziewięćdziesiątych turystyka międzynarodowa zaczęła nabierać większego znaczenia. Jeszcze w 1989 r. w kraju było zaledwie 2555 miejsc hotelowych [Gotanegre 1992], jednak w następnych latach w Rwandzie wybudowano wiele schronisk (ang. guest-house), co było związane z organizowanymi dla bogatych turystów wyprawami typu photo-safari. Jednak wybuch wojny domowej sprawił, że w połowie lat dziewięćdziesiątych ruch turystyczny do Rwandy całkowicie zamarł. Tym niemniej kierunek polityki turystycznej przyjęty w Rwandzie jest dosyć typowy dla państw Trzeciego Świata o wyjątkowych zasobach przyrodniczych i malowniczych krajobrazach.

Jednym z regionów świata o szczególnie dużej atrakcyjności turystycznej i dużej roli turystyki w miejscowej gospodarce jest Oceania. Poza należącymi do Stanów Zjednoczonych Hawajami, do głównych obszarów recepcyjnych Oceanii należą: Guam, Fidżi, Mariany Północne i Polinezja Francuska. Na przykładzie państw i wysp Oceanii można zauważyć, jak duże znaczenie w ogólnej liczbie turystów odwiedzających dany obszar mogą mieć osoby przybywające z jednego kraju. Sytuacja taka może mieć niekorzystny wpływ na funkcjonowanie w danym państwie recepcyjnym sektora turystycznego, gdyż w wypadku konfliktu z krajem wysyłającym turystów może zagrozić głębokim kryzysem w całej gospodarce. Rejonem Oceanu Spokojnego, w który turystyka ma szczególnie duże znaczenie, jest Polinezja Francuska. Turystyka zagraniczna w tej części Oceanii (przede wszystkim na Tahiti) rozwinęła się dopiero w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. W 1932 r. na wyspę przybyło zaledwie 700 turystów, w 1959 r. 1472, w 1961 r. już 8563, a w 1974 r. aż 84 000. Zdaniem J-C. Gaya [1994] głównym czynnikiem umożliwiającym w tak krótkim czasie gwałtowny napływ turystów na wyspy Polinezji Francuskiej było wprowadzenie do lotniczej komunikacji pasażerskiej odrzutowych samolotów Boeing 707 i Douglas DC-8, jak również rozwój