skanuj0006

PSYCHOLOGIA KLINICZNA zainteresowana jest również:

■    przemianami jakie zachodzą w toku psychoterapii, rehabilitacji, resocjalizacji i reedukacji

■    mechanizmami zapobiegania powstawaniu zaburzeń

Tak więc: przez przedmiot psychologii klinicznej należy rozumieć przede wszystkim zespół twierdzeń i reguł poznawania oraz wyjaśniania powyższych obszarów rzeczywistości.

Służą temu - orientacje teoretyczne (zawierające koncepcje wyjaśniające zdrowie, zaburzenia, genezę zaburzeń, metody, sposoby terapii i profilaktyki). Stosuje się w nich pojęcia i terminy pozwalające opisać, wyjaśnić, przewidzieć i wskazać to co istotne dla praktyki.

Są to tzw. modele (paradygmaty), jak:

-psychoanalityczny (dynamiczny)

-behawiorystyczny lub behawiorystyczna -poznawczy

■    fenomenologiczno - egzystencjalny (humanistyczny)

■    integracyjny (wspólny dla psychologii klinicznej i społecznej)

Norma psychiczna i zdrowie psychiczne Istnieje pojęcie normalności:

■    statystycznej ‘(ilościowej) - jak w fizjologii, a również w psychologii

■    kulturowej (społecznej) - „poziomy” (przeciętny, wybitny)

■    teoretycznej - odnoszenie stanu jednostek lub grup do ogólnych twierdzeń zawartych w różnych teoriach człowieka i grupy (np. fizjol. psychol. społ)

NIE ISTNIEJE JEDNA uniwersalna definicja zdrowia psychicznego!

Najbardziej godną przyjęcia jest koncepcja Jahody, oparta na sześciu grupach kry teriów pozytywnego zdrowia psychicznego, które są odzwierciedleniem realistyczno -adaptacyjnego a także postulatywno - samoregulacyjnego podejścia.

W pierwszym podejściu - zawierają się wszystkie teorie przystosowania, homeostazy regulacji

W drugim- (postulatywnym tzn. teorie postulujące model idealnej osobowości, do któ rej człowiek powinien dążyć) - teorie samorealizacji, urzeczywistniania potencjału „ja”.