skanuj0079 (29)

pL ścielenie własnego (taszczenie swojego Urobna reperacja wła-E—poza zmuszaniem ■■gają od nich pobie-m pomimo ewidentne-ka obcego i częstego ■Dolnych kołach żarnie wszelkim zasadom pełnego rozwoju spo-■wości, że chłopiec półwiek obowiązków ■Sprawy innych ludzi, pów i mają trudności Hoteż — pomimo nie-lesów w nauce—czują ■i środowisku rówie-ięzi emocjonalnych ze |)r.

ł Uczniowie zazwyczaj chętnie pomagają sobie w nauce. Przejawia się to m.in. we wzajemnym podpowiadaniu na lekcji, pożyczaniu sobie [długopisów, ołówków, kartek, farb, kartonów, wspólnym odrabianiu lekcji, wyjaśnianiu trudnego zadania, poinformowaniu kolegi (koleżanki) o lekcjach, na których był nieobecny.

Tak mówią o tym uczniowie dawnej szkoły podstawowej: fe— „Jeżeli kolega nie odrobił lekcji, daję mu odpisać” (uczeń klasy IV). Ł- „Pomagam koleżankom w nauce, chociaż sama nie rozumiem” ■.(uczennica klasy VI).

—• „W szkole mogę liczyć na pomoc koleżanek, które mi tłumaczą, gdy

■    czegoś nie wiem” (uczennica klasy VI).

—    „Gdy zapomnę długopisu, książki lub zeszytu, koleżanki na pewno

I mi pożyczą” (uczennica klasy VII).

—    „Podczas choroby kolegi dzwonię do niego albo odwiedzam go, aby

■    porozmawiać z nim o lekcjach” (uczeń klasy VII).

E Oferowana uczniom pomoc koleżeńska w nauce jest też niejednokrotnie bardziej skuteczna, niż wysoko płatne korepetycje udzielane Ptzez rutynowych nauczycieli. Tłumaczy się to tym, iż rówieśnicy lepiej się wzajemnie rozumieją i na ogół łatwiej pokonują wspólnie ■łopoty w nauce. Podkreśla się przy tym szczególnie pomoc udzielaną uczniom klas niższych przez uczniów klas wyższych. Uczniowie ci — według wyrażenia Jerome S. Brunera (1974, s. 22) — wypełniają Bukę międzypokoleniową” i ułatwiają uczniom młodszym od siebie iyrejść w świat dorosłych”. Oprócz tego — oczywiście -— mają dobrą pkazję służenia innym; daje się im szansę dowartościowania i przeżycia ■adości z własnej pracy na rzecz koleżanki czy kolegi.

u Udaną formą samopomocy koleżeńskiej w nauce wydaje się swobodne dobieranie dwóch uczniów celem wspólnego odrabiania lekcji. Niekiedy dobór taki może być dyskretnie kierowany przez nauczyciela^ Chodzi mianowicie o to, aby w parach tych znaleźli się także ucz-■iowie, którzy najbardziej tego potrzebują i z którymi nikt na ogół nie chce współpracować. Samopomoc taka sprawdza się zwłaszcza dzięki akceptacji i moralnemu jej wsparciu ze strony rodziców i nauczycieli.

■ Powierzanie chłopcom i dziewczynkom zadań nastawionych na niecenie dobra innym w warunkach życia szkolnego obejmuje zazwyczaj późne formy działalności samoobsługowej. Są nimi przeważnie takie zadania wykonywane przez uczniów, jak: dbałość o czystość w klasie •ijęj wygląd estetyczny, staranne ścieranie i zmywanie tablicy, odkurzane stolików i krzeseł, przewietrzanie klasy, przychodzenie w pantoflach, a w szczególności nieprzeszkadzanie sobie nawzajem. Powyższe ■inne czynności samoobsługowe należą do tradycyjnych poczynań szko-

Wypowiedzi uczniów o pomocy koleżeńskiej w nauce

Wychowawcze znaczenie pomocy koleżeńskiej w nauce

■daniowej jest—obok ■powierzanie dzieciom pzez nich tzw. pomoc} paniu się w przezwy-femościach szkolnych, ■■wymaganiami szko-powie danej klasy. Nie ■oważne luki w zaso-jak wykazały badania się nie jest do tego ■ie podwyższeniu wła-pemnienia treści, jakie pć takiej tezy udowod-wykazujące dużą skupami w czytaniu przez ■odności. Okazało się. Łącznio w wspomaga-IhJ 1984, s. 21).

Formy

działalności

samoobsłu

gowej

Metoda zadaniowa 201