skanuj0149

osądza w myślach. Dzięki Pracy w końcu dostajemy pozwolenie, by te opinie przemówiły. .1 nawet krzyknęły na papierze. Możemy się przekonać, że nawet najbardziej nieprzyjemnym myślom można wyjść naprzeciw ze zrozumieniem.

Zachęcam, aby pisać o kimś. komu jeszcze nie wybaczyłeś do końca. To najpotężniejsze miejsce, od którego można zacząć. Nawet jeśli wybaczyłeś komuś na dziewięćdziesiąt dziewięć procent, nie będziesz wolny, dopóki wybaczenie nie będzie całkowite. Ten jeden procent, którego nic wybaczyłeś, to miejsce, w którym utknąłeś, również jeśli chodzi o wszystkie inne związki (włączając w to twój związek z samym sobą).

Jeśli zaczynasz zadawać cztery pytania po raz pierwszy; zdecydowanie odradzam pisanie na początek o sobie. Kiedy zaczynasz od osądzania siebie, za odpow iedziami kryje się jakiś motyw oraz rozwiązania, które nic będą skuteczne. Osądzenie kogoś innego, zadanie czterech pytań oraz odwrócenie odpowiedzi to bezpośrednia ścieżka do zrozumienia. Siebie możesz osądzić później, kiedy będziesz już stosować cztery pytania na tyle długo. by zaufać sile prawdy.

Jeśli zaczniesz od wskazania winnego na zewnątrz, uwaga nic będzie skupiona na tobie. Możesz się wówczas rozluźnić i przestać siebie cenzurować. Zwykle jesteśmy przekonani, że wiemy, co inni powinni robić, jak powinni żyć. z kim powinni być. Widzimy wszystko, co dotyczy innych, ale nic to, co dotyczy nas samych.

Kiedy stosujesz Pracę, dostrzegasz, kim jesteś, przez to. że dostrzegasz, kim według ciebie są inni. W końcu uświadamiasz sobie, że wszystko na zewnątrz jest odbiciem twojego sposobu myślenia. 'Ib ty snujesz opowieść, ty tworzysz, projekcje wszystkich opowieści, a świat jest odzwierciedleniem twoich myśli.

Odkąd istnieje czas. ludzie starali się osiągnąć szczęście, zmieniając świat. Ta metoda nigdy nic była skuteczna, ponieważ jest to podejście do problemu od niewłaściwej strony; Praca pokazuje nam. jak zmienić projektor - nasz umysł a nic to. co jest pro-jckeją. P:zyjx>mina to sytuację, w której na soczewce rzutnika jest jakiś paproch. Wydaje nam sic. że na ekranie jest skaza, i staramy się zmienić tę czy tamtą osobę, zależnie od tego. na kim się ta skaza pojawia. Ale próba zmiany obrazu jest daremna. Kiedy już zrozumiemy, gdzie jest paproch, możemy wyczyścić soczewkę. 'Ib koniec cierpienia i początek radości w raju.

JAK WYPEŁNIĆ POR MULARZ

Proszę, abyś oparł się pokusie dalszej pracy bez zapisywania swoich osądów. Jeśli hędziesz próbował stosować Pracę tylko w myślach, bez zapisywania zdań na papierze, umysł cię przechytrzy. Zanim sobie to w ogóle uświadomisz, ucieknie ei i zacznie snuć kolejną opowieść o cym, że ma rację. Ale choć umysł potra-fi usprawiedliwiać siebie z szybkością większą niż prędkość światła. można go zatrzymać za pomocą pisania. Kiedy umysł zostaje zatrzymany na papierze, myśli stają się stabilne i z łatwością można zacząć zadawać cztery pytania.

Zachęcam, abyś był niesprawiedliwy, surowy, dziecinny i małostkowy. Pisz spontanicznie jak dziecko, które jest smutne, złe, zagubione, przestraszone. N ie staraj się być mądry, duchowy lub uprzejmy. Nadszedł czas na absolutną szczerość i brak cenzury w opisywaniu własnych uczuć. Pozwól, aby twoje uczucia same się wyrażały, bez lęku przed konsekwencjami lub obawy, że zostaniesz ukarany. Pamiętaj, aby pisząc, używać krótkich, prostych zdań.

Zapisz myśli i opowieści, które pojawiają sic w twojej głowie, te naprawdę wywołujące cierpienie - złość, żal. smutek. Obwiń najpierw tych. którzy cię skrzywdzili, najbliższych, osoby, o któro jesteś zazdrosny, tych. których nie możesz znieść, tych, którzy cię rozczarowali. „Mąż mnie zostawił”. „Partner zaraził mnie AIDS". „Matka mnie nie kochała”. „Dzieci mnie nie szanują”. „Przyjaciel mnie zdradził”. „Nienawidzę szefa”. „Nie znoszę sąsiadów; rujnują mi życie”. Pisz o tym, co przeczytałeś rano w gazecie.

297