skanuj0160 (9)

gorąco łub zaklinowanej (rys. 7.12c), jarzma osadzonego w otworach sprężyn (rys. l.\2d) i innymi sposobami.

Obliczanie sprężyn płaskich. Sprężyny płaskie o stałym przekroju poprzecznym pracują na zginanie, zatem ich wytrzymałość oblicza się z wzoru

M„

W,

(7.19)

Wartość strzałki ugięcia tych sprężyn zależy od sposobu ich zamocowania, wartości obciążenia (M_gmax), kształtu przekroju oraz własności materiału, z którego są one wykonane. Wzory na obliczanie maksymalnego momentu zginającego M_gmax oraz strzałki ugięcia / dla podstawowych przypadków zamocowania sprężyn podano w tabl. 7.3.

Wartości modułu sprężystości wzdłużnej (modułu Younga) przyjmuje się: dla stali węglowych E = 2,1 • 10⁵ MPa, dla stali stopowych — (2,05 — 2,3) -•10⁵ MPa, dla brązu — 1,25 -10⁵ MPa oraz dla mosiądzu wysokoniklo-wego — 1,35 • 10⁵ MPa.

Obliczanie sprężyn płaskich najczęściej polega na ustaleniu wymiarów przekroju sprężyny (b x h) wg znanej strzałki ugięcia oraz pozostałych parametrów. W tym przypadku do wzoru na strzałkę ugięcia podstawia się wartość siły F (obliczoną na podstawie M_gmax wyznaczonego z wzoru 7.19) oraz J_x, wyznaczając po przekształceniu grubość sprężyny h, a następnie jej szerokość b. Na przykład dla sprężyny jednostronnie utwierdzonej (p. 1 — tabl. 7.3) należy podstawić:

W_x ■ k_g b-h²-k_g ~~l ⁼    61

oraz J_x

b-h³

12 zatem

F-l³ b-h²-k_g-l³-12    2l² - k_g

^imax ~ 3E J_X ~ 6l-3E-b-h³ ~ 3h-E

Ponieważ najczęściej w założeniach podaje się maksymalną wartość strzałki ugięcia (/</_maJ, stąd grubość sprężyny

,    2l² ■ k

<⁷-²⁰¹

Po ustaleniu grubości sprężyny na podstawie wzoru 7.20 oblicza się je; szerokość

^M,_max 6F-Z W_x b-h² " ⁵

160