gorąco łub zaklinowanej (rys. 7.12c), jarzma osadzonego w otworach sprężyn (rys. l.\2d) i innymi sposobami.
Obliczanie sprężyn płaskich. Sprężyny płaskie o stałym przekroju poprzecznym pracują na zginanie, zatem ich wytrzymałość oblicza się z wzoru
M„
W,
(7.19)
Wartość strzałki ugięcia tych sprężyn zależy od sposobu ich zamocowania, wartości obciążenia (Mgmax), kształtu przekroju oraz własności materiału, z którego są one wykonane. Wzory na obliczanie maksymalnego momentu zginającego Mgmax oraz strzałki ugięcia / dla podstawowych przypadków zamocowania sprężyn podano w tabl. 7.3.
Wartości modułu sprężystości wzdłużnej (modułu Younga) przyjmuje się: dla stali węglowych E = 2,1 • 105 MPa, dla stali stopowych — (2,05 — 2,3) -•105 MPa, dla brązu — 1,25 -105 MPa oraz dla mosiądzu wysokoniklo-wego — 1,35 • 105 MPa.
Obliczanie sprężyn płaskich najczęściej polega na ustaleniu wymiarów przekroju sprężyny (b x h) wg znanej strzałki ugięcia oraz pozostałych parametrów. W tym przypadku do wzoru na strzałkę ugięcia podstawia się wartość siły F (obliczoną na podstawie Mgmax wyznaczonego z wzoru 7.19) oraz Jx, wyznaczając po przekształceniu grubość sprężyny h, a następnie jej szerokość b. Na przykład dla sprężyny jednostronnie utwierdzonej (p. 1 — tabl. 7.3) należy podstawić:
Wx ■ kg b-h2-kg ~~l = 61
oraz Jx
b-h3
12 zatem
F-l3 b-h2-kg-l3-12 2l2 - kg
imax ~ 3E JX ~ 6l-3E-b-h3 ~ 3h-E
Ponieważ najczęściej w założeniach podaje się maksymalną wartość strzałki ugięcia (/</maJ, stąd grubość sprężyny
, 2l2 ■ k
<7-201
Po ustaleniu grubości sprężyny na podstawie wzoru 7.20 oblicza się je; szerokość
M,max 6F-Z Wx b-h2 " 5
160