skanuj0171 (3)

179

Metoda A {rys. S.17) jest najtańszą kombinacją czynników '/, i 'A. gdyż ^w ramach zasobów środków finansowych, którymi dysponuje firma, i przy danych cenach czynników wytwórczych określa najkorzystniejsze ich zestawienie dla wytworzenia produktu P,. Każdy inny punki położony na izokwancic odpo wiadajaccj poziomowi produkcji P_: wymagałby ponoszenia przez firmę większych nakładów- pieniężnych. Punkt A jest zatem punktem minimalizującym koszty całkowite firmy dla poziomu produkcji P.. Podobnie punkt B. będący punktem styczności linii izokoszty 1(\ z izokwantą P-. wyznaczy optymalne zestawienie nakładów dla wytworzenia produkcji P. , większej od P,.

Gdyby natomiast firma zamierzała rozwinąć produkcję do poziomu P-. - to działając racjonalnie powinna wybrać metodę produkcji wyznaczoną przez punkt C. W len sposób dla każdego pożądanego poziomu produkcji firma może dokonać optymalnego zestawienia nakładów, dającego najniższy koszt. I.inia łącząca punkty A, H, C wyznaczać będzie długookresową ścieżkę rozwoju firmy.

Jeżeli ceny relatywne czynników produkcji zmienią się. to spowoduje to także zmianę przebiegu linii jednakowego kosztu, izokoszta IC. i /Cj będzie miała inne nachylenie w stosunku do izokwanty P, (4 a > 4 (5) - por. rys. S.iS.

Rys. S. i S. Wpływ zmiany cen czynników wytwórczych na wybór techniki produkcji

Przy założeniu, że czynnik V₂ podrożał, a V] potaniał optymalna będzie technika wyznaczona przez, punkt styczności Aj. W porównaniu z techniką /t, technika A_: wymaga wykorzystania w większej ilości czynnika Vj. co jest oczywiście związane z relatywną podwyżką ceny czynnika V₂.