Skrypt PKM 1 00082

164

Powierzchnia przekroju śrub

F -

Przyjmijmy wstępnie ilość śrub i *= 20. Zatem

⁴Ł

ndⁱi

<k_fJ, d>

flL. IL

yjikrjn \J n-

166666,7

20-57,4

= 13,5 [mm].

Przyjmiemy średnicę śruby d = 15 [mm].

2 Śruby pasowane luźno

Moment przenoszony będzie przez siły tarcia występujące na powierzchni styku środnika koła z kołnierzem bębna. Śruby winny zapewnić docisk elementów wywołujących tarcie zdolne do przeniesienia zadanego momentu Będą zatem pracować na rozciąganie

M_tZM.

M_t=Ttł,

gdzie:

T{, - średni promień tarcia wyznaczany ze wzoru

l Dl - Dj 3 Dl-Dl

1 650³ - 550³ 3 650² - 550*

= 300,69 [mm],

T = MQ = MQii'

gdzie

i — ilość śrub (przyjmujemy i = 20), Q, - siła rozciągająca jedną śrubę.

Stąd

oraz

nk_r yj nk_ri_T{,n'

^d* ⁼ Jn * 140• 20• 300,69 • 0,12 “ ^{25,102 [mml}

Według PN-60/M-02013 dobieramy gwint metryczny zwykły M30 o średnicy rdzenia d₃ = 25,395 [mm].

Wniosek:

Wariant ze śrubami pasowanymi ciasno wydaje się być bardziej korzystny z następujących względów:

—    połączenie będzie zawierać mniejszą liczbę śrub o mniejszej średnicy (zysk na materiale i ciężarze),

—    montaż takiego połączenia jest łatwiejszy (nie wymaga kontroli napięcia śrub),

Na niekorzyść należy zapisać

—    otwory pod śruby wymagające dokładnej obróbki (rozwiercania),

—    nie zawsze istnieje możliwość doboru znormalizowanych śrub.

Zadanie 4.15

Ryt 4.18

Pokrywy kadłubów maszyn, skrzynek samochodowych i inne połączenia nie obciążone montuje się za pomocą śrub złączonych z gwintem metrycznym, często za pomocą kluczy elektrycznych lub pneumatycznych o regulowanym momencie napinania. Wielkość max momentu zależy w takim przypadku od średnicy d i materiału śruby. Znaleźć zależność pomiędzy momentem napinającym a naprężeniami zastępczymi dla śrub o gwincie metrycznym, przyjmując współczynnik tarcia na gwincie /i = 0,2 i na powierzchni oporowej łba śruby Po-0,15.

Rozwiązanie

M = o^c^|tg(y + p')+ o

M - 0,5 Q d_t j^tg (arc tg ~ + arc tg

P

cos3(P