starzec

Asteraceae

Se nęci o • starzec

Senecio incanus    Alpy, Apeniny

Wypukłe kępki wysokości 5-10 cm. Liście pierzastodzielne, pokryte obustronnie srebrzystym kutnerem. Kwiaty intensywnie żółte, drobne, zebrane w płaskie baldachogrona na krótkich łodyżkach. Kwitnie od maja do lipca.

Wysokogórska, bardzo piękna, lecz nieco kapryśna roślinka. Wymaga podłoża kwaśnego, złożonego z ziemi darniowej lub wrzosowej, torfu wysokiego, kompostu liściowego i żwiru. Dobrym stanowiskiem będą nasłonecznione zbocza wyższych skalniaków lub półki skalne. Zimą nie znosi zbyt mokrego podłoża ani zamakania liści. Konieczna więc osłona przed opadami deszczu i mokrego śniegu. Przestrzegając powyższych wymagań można liczyć na dobre przezimowanie.

Rozmnażanie przez podział większych kęp lub wysiew nasion do doniczek zadołowanych na zimę w inspekcie.

Wiele roślin

(raczej „roślinek") spotykanych na naturalnych stanowiskach to bardzo wdzięczni lokatorzy skalniaków.

Dopóki jednak nie trafią do naszego ogrodu „przez rynek", dopóty traktujemy je jako chwasty

lub bezwartościowe rośliny dzikie.

ęM &

/far**.*