ZAŁOGA: 4 ludzi — dowódca, strzelec i dwóch kierowco w-mechaników.
MASA CAŁKOWITA wora gotowego do boju, i załogą, amunicją 1 pełnymi zbiornikami — 4900 kg.
WYMIARY: długość kadłuba — 5150 mm (a całkowita, z tylnym karabinem maszynowym — 5490 mm), szerokość bez błotnika — 1410 mm, z błotnikami — 1450 mm, wysokość — 2475 mm, prześwit — 350 mm.
OSIĄGI: moc jednostkowa — 5.4 kW/t (7,3 KM/t), największa prędkość — 35 km/h, zasięg po szosie — 340 km, po drogach gruntowych — 250 km.
POKONYWANIE PRZESZKÓD: wzmoiada — 10’, brody głębokości 35 cm.
NAPĘD: 4-cylindrowy, chłodzony płynem silnik gai* alkowy o układzie rzędowym Urnts-2 A; średnica-cylindrów — 45 mm, skok tłoka — 120 mm, pojemność skokowa silnika 2722 cm5, moc maksymalna — 25,7 kW (35 KM) przy 2600 obr/min-
PALIWO: benzyna; pojemność zbiornika paliwa — 105 1, pojemność zbiornika oleju — 10 2, zużycie paliwa podczas jazdy po szosie — 36 1/100 km*
UKŁAD NAPĘDOWY: sprzęgło suche, wielo tarczowe, skrzynia przekładniowa mechaniczna z reduktorem, 4 biegi do przodu, jeden do tyłu, wał przegubowy do tylnego mostu.
PODWOZIE: konstrukcja ramowa, zawieszenie kół na resorach, przednie koła kierowane, tylne napę-
. dzane (bliźniacze), koła tarczowe z ogumieniem pneumatycznym o wymiarach 32 X 6, rozstaw osi 3500 mm, rozstaw kół przednich 1510 mm, hamulec nożny mechaniczny na tylne koła, hamulec ręczny mechaniczny na przekładnię.
INSTALACJA ELEKTRYCZNA: jednoprzewodowa,
o napięciu 12 V, prądnica ScinliUa, akumulatory 7udor 6 ETSp, o pojemności 45 Ah lub 90 Ah.
OPANCERZENIE: walcowane, saawęglane płyty stalowe o grubości 4—10 mm.
UZBROJENIE: 1 armatka samochodowa 37 mm
Puitaux wz. 18 S-A i 2 karabiny maszynowe 7,92 mm
HoUhkisi wz. 25.
PRZYRZĄDY CELOWNICZE: lunetowe celowniki
optyczne wz. 29; otwory i szczeliny obserwacyjne.
POLE OSTRZAŁU: w płaszczyźnie pionowej — dla armatki i karabinu maszynowego w wieży — 360 ', dla karabinu maszynowego w tylnej ścianie — 40°; w płaszczyźnie pionowej — wszystkich brona — od —13" do +30*.
AMUNICJA: 96 nabojów do działka, 4032 naboje do karabinów maszynowych.
Ursusy, jak je popularnie nazywano, przydzielono początkowo do stacjonującego we Lwowie szwadronu samochodów pancernych 4 Dywizji Kawalerii, gdzie zastąpiły pochodzące z okresu 1 wojny Peugeoty. Liczący 12 wozów szwadron wszedł następnie w skład 2 dywizjonu samochodów pancernych, a po usamodzielnieniu broni pancernej w połowic 1931 roku — w skład tworzonego w Żurawicy pod Przemyślem II batalionu 2 pułku pancernego, jako jegp 1 kom, pania, której dowódcą pozostawał nadal rotmistrz Józef Zasadni.
Podczas dokonanej z początkiem 1934 roku reorganizacji wyodrębniono Samodzielną Kompanię Samochodów Pancernych, której miejscem stacjono-