str330 331

Tabela 7-6 cd.

Rodzaj obciążenia	Zasady przyjmowania obciążeń
Obciążenie poziome liniowe (nacisk poziomy)	W odniesieniu do ścian zewnętrznych nacisk poziomy należy przyjmować jako obciążenie liniowe o wartości 1 kN/m, działające na wysokości parapetu lub 1,2 m od poziomu podłogi (dla pełnych części ścian) i skierowane na zewnątrz budynku. W odniesieniu do ścian wewnętrznych nacisk poziomy należy przyjmować jako obciążenie liniowe o wartości 0,5 kN/m, działające na długości 1 m, na wysokości 1,20 m od poziomu podłogi.
Obciążenie momentem skupionym	Należy przyjmować następujące momenty skupione rozłożone liniowo, zależnie od przeznaczenia i usytuowania ściany w budynku: —    od półki z książkami — moment o wartości 120 N • m/m działający na wysokości 1,80 m, na całej długości ściany, —    od szafki wiszącej* (np. w kuchniach) — moment o wartości całkowitej wywołanej ciężarem szafki i przewidywanym obciążeniem zmiennym zwiększonym o 50%, działający na wysokości 1,80 m, —    od umywalki* lub zlewozmywaka* — moment działający na wysokości 0,80 m i długości 0,60 m, wywołany ciężarem umywalki lub zlewozmywaka pełnych wody oraz siłą pionową 800 N przyłożoną do zewnętrznej krawędzi umywalki lub zlewozmywaka.

* Obciążenie momentem może być pomijane, jeśli przyjmie się zasadę mocowania ciężkich szafek, zlewozmywaków itp. do specjalnych konstrukcji wsporczych.

Tabela 7-7. Wartości współczynnika jednoczesności obciążeń — ip

Rodzaj ścian	Rodzaj obciążeń	Warianty obciążeń wg instrukcji ITB nr 260
		I	n	m
Ściany	ciężar własny	1	i	—
zewnętrzne	obciężenie pionowe + śnieg	1	i	—
nośne	obciążenie wiatrem (parcie)	1	—	—
	obciążenie wiatrem (ssanie)	—	i	—
	obciążenie termiczne lub wilgotnościowe	wg p. 3.2 instrukcji ITB nr 260
	obciążenie poziome liniowe	—	i	—
	obciążenie momentem skupionym	1	0	—
Ściany	obciążenie wiatrem (parcie)	1	—	—
zewnętrzne	obciążenie wiatrem (ssanie)	—	i	—
nienośne	obciążenie termiczne lub wilgotnościowe	wg p. 3.2. instrukcji ITB nr 260
	obciążenie poziome liniowe	0	i	—
	obciążenie momentem skupionym	1	0	—
Ściany	ciężar własny	1	1	i
wewnętrzne	obciążenie pionowe + śnieg	1	1	i
nośne	obciążenie wiatrem (różnica ciśnień)	1	0	0
	obciążenie poziome liniowe	0	1	i
	obciążenie momentem skupionym	1	1	0
Ściany	obciążenie wiatrem (różnica ciśnień)	1	0	—
wewnętrzne	obciążenie poziome liniowe	0	1	—
nienośne	obciążenie momentem skupionym	1	1	—

7.2.2. Dane do projektowania złączy na płytki kolczaste

Złącza na płytki kolczaste jednostronne typu M14, M16 i M20 (wg aprobaty technicznej ITB nr AT-15-3028/98). Kształt i wymiary płytek kolczastych jednostronnych tych typów przedstawiono na rys. 7-1-S-7-3.

Drewniane elementy konstrukcyjne łączone na płytki kolczaste typu M14, Ml6 i M20 mogą przenosić wyłącznie obciążenia statyczne. Płytki te można stosować w obiektach, w których stała wilgotność powietrza nie przekracza 65% wilgotności powietrza (w innych warunkach konieczne jest uprzednie zabezpieczenie płytek przed bezpośrednim działaniem wilgoci).

Jednostkową nośność obliczeniową płytek z uwagi na docisk kolców do drewna przedstawiono w tab. 7-8-S-7-10 w zależności od kątów a i /?, gdzie:

•    a — kąt między kierunkiem działania siły i głównym (wzdłużnym) kierunkiem

płytki,

•    /? — kąt między kierunkiem działania siły i kierunkiem włókien drewna

w łączonych elementach.

W obliczeniach należy uwzględniać tzw. powierzchnę efektywną płytki, odejmując powierzchnie skrajne o szerokości c - 10 mm oraz uwzględniając obszar ograniczony linią znajdującą się w odległości 0,55b od krawędzi łączonych elementów, gdzie b — wymiar płytki wzdłuż linii styku elementów łączonych (rys. 7-4). Minimalna odległość krawędzi płytki od krawędzi styku elementów łączonych powinna wynosić d_E = 50 mm.

W analizowanych przekrojach płytek należy sprawdzić, czy siły ścinające, ściskające i rozciągające, przypadające na 1 cm długości rozpatrywanego przekroju płytki, nie przekraczają wartości obliczeniowych podanych w tab. 7-11.

W obliczeniach dotyczących węzłów podporowych dźwigarów dwuspadowych należy uwzględniać współczynnik rj (tab. 7-12) zmniejszający nośność płytki (z uwagi na docisk kolców do drewna) w zależności od kąta nachylenia połaci dachowej.

Moduł podatności złączy K_ser = 62 N/mm na 1 cm² powierzchni pracującej płytki.

Połączenia prętów w dźwigarach o rozpiętości / < 12 m należy obliczać na minimalną siłę obliczeniową 1,5 kN. Jeśli rozpiętość dźwigarów jest większa, to w obliczeniach uwzględnia się siłę 2,5 kN.

Płytki w węźle powinny być usytuowane symetrycznie po obu stronach łączonych elementów i mieć te same wymiary.

Po jednej stronie węzła powinna znajdować się co najwyżej 1 płytka, za wyjątkiem węzłów kalenicowych, gdzie dopuszcza się stosowanie 2 płytek.

Minimalna grubość łączonych elementów nie powinna być mniejsza niż 47 mm dla płytek M14, 40 mm dla płytek M16 i 35 mm dla płytek M20. Różnica grubości łączonych elementów nie powinna przekraczać 1 mm.

331