KONSTRUKCJE STALOWE STR066

66

Przykład 4.11 (cd.)

66

_i_

Obciążenia poziome oblicza się, jak następuje:

H^ui = 1,13 (5,5 + 1,4) = 7,8 kN,

H"₂ = 1,13 (11,1 +2,3) = 15,1 kN,

H"₃= 1,13 (11,1 +2,3)= 15,1 kN.

Ramę należy obliczać, uwzględniając obciążenia pokazane na rys. 4.32.

35,4

Rys. 4.32. Obciążenia ramy uwzględniające efekty II rzędu

i imperfekcje globalne

2

3

4.6. Wpływ podatności węzłów i połączeń

4.6.1. Wprowadzenie

Podstawy teorii konstrukcji stalowych, w tym metody obliczania sił wewnętrznych oraz sprawdzania nośności przekrojów i elementów, zostały opracowane jeszcze w XIX w. Przez długie lata stalowe konstrukcje szkieletowe projektowane były według zasad opracowanych w tamtym okresie, kiedy to, ze względu na ograniczenia związane z trudnościami obliczeniowymi, stosowano wiele uproszczeń i założeń przybliżonych. Analizowano wyizolowane ze szkieletu płaskie układy ramowe bez uwzględnienia współpracy stropów i obudowy, przy założeniu wyidealizowanych warunków łączenia prętów i zakotwień słupów (węzły sztywne i(lub) przegubowe), bez uwzględniania teorii II rzędu (rys. 4.33).

Rozwój techniki elektronicznej i jej zastosowanie w inżynierii lądowej, zarówno w zakresie sprzętu komputerowego (hardware), jak i oprogramowania (software), przyczynił się do znacznego przyspieszenia i ułatwienia działalności projektowej, zwłaszcza w zakresie analizy statycznej. Pomimo istnienia wielu nowoczesnych, komercyjnych programów do analizy statycznej, często w projektowaniu używane są jeszcze metody oparte na klasycznych rozwiązaniach pochodzących z początku XX w.