str 030

8.2. Obliczanie połączeń obciążonych symetrycznie

W ogólnym przypadku spoina jest słabym miejscem, mimo że wykonuje się ją z tego samego materiału co części łączone. Przyczyną osłabienia jest inna struktura spoiny w porównaniu ze strukturą otaczającego materiału kutego lub walcowanego, jak również obecność w spoinie znacznych naprężeń pospawalniczych oraz nieciągłość kształtu, która powoduje spiętrzenie naprężeń w czasie obciążenia. Uwzględniając mniejszą pewność połączenia spoiny, przy obliczaniu jej przyjmuje się zmniejszone wartości naprężeń dopuszczalnych. Zmniejszenie tych wartości jest proporcjonalne do dwóch współczynników: jakości spoiny — z oraz statycznej wytrzymałości spoiny zależnej od rodzaju spoiny i rodzaju obciążenia z₀.

Wartości tych współczynników przy obciążeniach statycznych w konstrukcjach stalowych i w budowie maszyn przyjmuje się wg tablicy 8.2.

Tablica 8.2

Współczynnik z oraz z₀

Jakość	spoiny	z
Spoina normalnej jakości		0,5
Spoina mocna		1,0
Rodzaj spoiny	Rodzaj obciążenia
	Rozciąganie	0,75 + 0,90
Spoina czołowa	Ściskanie	0,85 + 1,00
	Zginanie	0,8+ 0,9
	Ścinanie	0,6 + 0,65
Spoina pachwinowa	Wszystkie rodzaje obciążeń	0,65

Tak więc przy obciążeniach statycznych naprężenia dopuszczalne dla spoin oblicza się następująco

K = ^zzoK

K = «.*,

(8.1)

K ⁼ zzoK K = ^zzoK

gdzie k_r oznacza naprężenie dopuszczalne na rozciąganie dla materiału łączonego (rodzimego).

Przy spoinach czołowych płaskich przyjmuje się do obliczeń jej grubość a = g, gdzie g jest grubością cieńszego łączonego elementu. W spoinach wypukłych i podpawanych obliczenia można przeprowadzić dla pełnej wyso-

30