Wagony kolejowe i hamulce (173)

warcia zaworu wlotowego, umieszczonego na kanale prowadzącym ze zbiornika pomocniczego, i nieprzerywanie procesu aż do osiągnięcia w komorze roboczej maksymalnego ciśnienia. W tym procesie pośredniczy rozdzielacz powietrza i dlatego charakterystyka dynamiczna siłownika jest od niego uzależniona.

Na sygnał otwarcia zaworu wylotowego opróżnianie siłowników hamulcowych w krótkim lub wydłużonym czasie przebiega w sposób ciągły, aż do osiągnięcia wartości zerowej.

2.3. Przekładnia siły tłokowej

Przekładnia siłowa hamulca należy do przegubowych mechanizmów dźwigniowych. Przeniesienie siły tłokowej siłownika na oddalone pary cierne -wymaga zastosowania bardziej lub mniej rozbudowanego przestrzennie układu mechanicznego Zależy to głównie od liczby par ciernych współpracujących z jednym siłownikiem. Wyróżniają się dwa typowe rozwiązania przekładni siłowej w układach hamulcowych pojazdów szynowych: centralne i członowe.

Przekładnie centralne przenoszą siłę tłokową z jednego siłownika do wszystkich par ciernych układu hamulcowego pojazdu.

Przekładnia członowa układu hamulcowego pojazdu jest rozwiązana w taki sposób, że jeden siłownik wywiera nacisk tylko na część par ciernych. W układzie hamulcowym występuje więc kilka siłowników, z których każdy współpracuję z osobnym członem przekładni.

Schematy kilku odmian przekładni siłowej przedstawia rysunek 10.9. Najczęściej stosowana w układach hamulcowych wagonów cztero-osiowych przekładnia centralna przenosi siłę na 16 par ciernych, a w wagonach dwuosiowych — na 8 par ciernych. W przekładniach członowych występują podziały z różną liczbą par ciernych współpracujących z jednym siłownikiem. W krańcowych przypadkach jeden siłownik współpracuje z jednym elementem pary ciernej, a przekładnia zostaje zredukowana tylko do jednej dźwigni.

W hamulcach tarczowych stosuje się wyłącznie przekładnie człono-. we, w których siłownik współpracuje najczęściej z 2 lub 4 parami ciernymi.

Konstrukcja mechanizmu przekładni składa się z różnego rodzaju dźwigni, połączonych — zależnie od potrzeby — za pomocą sztywnych cięgieł, belek lub wałów. Służą one do zmiany płaszczyzny działania siły i jej kierunku. Ruchowe połączenie elementów składowych przekładni zapewniają przeguby sworzniowe. Przykład typowego rozwiązania przegubu sworzniowego przedstawia rysunek 10.10. Elementy łączone 1 mają otwory z tulejami 2, przez które przechodzi sworzeń 3 zabezpieczony podkładką 4 i zawleczką 5.

173