Untitled Scanned 01 (22)

J

Rozdział 13

METODA SIL - RAMY PŁASKIE

13.1. Zasady ogólne

Rozumowanie leżące u podstawy metody sił oraz ogólne zasady postępowania przy stosowaniu jej do rozwiązywania dowolnych płaskich prętowych układów statycznie nie-wyznaczalnych zostało przedstawione w rozdz. 9.

Obecnie zajmiemy się bardziej szczegółowo wykorzystaniem metody sił do rozwiązywania ram. Po określeniu statycznej niewyznaczalności (por. p. 8.2) i przyjęciu układu podstawowego (zastępczego, por. p. 9.2) rozpatrywanej ramy układamy równania kanoniczne metody sił — p. 9.4 (wzór 9.1). Przystępując do wyznaczenia wartości przemieszczeń jednostkowych i przemieszczeń od danych obciążeń (por. p. 9.5) z zasady uwzględniamy wpływ na nie momentów zginających, rzadko sił normalnych (podłużnych), a najczęściej pomijamy wpływ sił poprzecznych. Nie znaczy to, że dwa ostatnie rodzaje sił wewnętrznych nie występują w ramach, lecz że ich wpływ na obliczane przemieszczenia jest znikomy. W związku z tym wzór (9.3) przy rozwiązywaniu najczęściej spotykanych ram z prętami prostoliniowymi będzie przybierał następujące postacie:

(13.1)

*‘+£“+1

(13.2)

i    i

Mi a At

dx+Y

k

+Z

M,M₀

K

-Em.

(13.3)

Sumowanie obejmuje wszystkie pręty ramy.

Tak więc do obliczenia przemieszczeń będą potrzebne najczęściej tylko wykresy momentów zginających i ewent. sił podłużnych spowodowanych jednostkowymi obciążeniami (rys. 13. lc,d) i danymi obciążeniami zewnętrznymi (rys. 13.1e) — por. tabl. 13.1.

439