Zaprawa więzienna (35)

s

IMf NA TRENI

dziestki. dokonane są już trwale uszkodzenia, a ból towarzyszy mu na stale bez względu na to, czy trening jest kontynuowany, czy nie.

Uszkodzenia te powstają dlatego, że ruchy wykonywane w kulturystyce są w dużym stopniu nienaturalne. Aby skoncentrować się przede wszystkim na mięśniach, zmusza się ciało do dźwigania wielkich zewnętrznych ciężarów po torach ruchu i pod kątami, których zwykle nie spotyka się w życiu. Jednym ir skutków ubocznych tej mordęgi jest olbrzymie obciążenie dla stawów, które narażone są na znoszeniu tego horroru wielokrotnie przez długie okresy. Skutkiem są rozdarcia tkanek miękkich, stan zapalny ścięgien i inne schorzenia. Rozwija się stan zapalny stawów oraz powstaje tkanka bliznowata, a nawet dochodzi do wapnicnia, przez co stawy osłabiają się i usztywniają. Ćwiczenia kulturystyczne opracowane są głównie z myślą o mięśniach, które adaptują się znacznie szybciej niż stawy; oznacza to, że im bardziej muskularny staje się bo-dyhuilder, tym większy jest opisywany problem.

Wykonywane poprawnie i po kolei ćwiczenia kalistenicznc z tej książki nie wywołają dolegliwości stawów. Przeciwnie, będą stopniowo wzmacniać stawy, a także sprzyjać wygojeniu dawniejszych kontuzji, len korzystny efekt zachodzi z dwóch powodów. Pierwszym są elementarne praw a fizyki - stosowany opór nigdy nie jest większy niż masa trenującego. Nie pojawiają się więc groteskowe, przesadnie wielkie obciążenia, tak uwielbiane przez kulturystów. Drugi powód wiąże się z kinezjologią, czyli wiedzą o ruchu. Mówią* z grubsza, ciało człowieka wyewoluowało w ciągu milionów lat, przystosowując się do tego, by przede wszystkim jak najwydajniej poruszać się samo. Nic zostało zaprojektowane do regularnego dźwigania coraz większych ciężarów.

Rinezjolog mógłby powiedzieć, żc ruchy stosowane w kalistenice są bardziej „autentyczne" niż te w bodybuildingu. Kiedy ciało musi unieść się o własnych silach, np. w podciąganiu czy przysiadzie, struktura kostno-mięśniowa naturalnie przyjmuje optymalnie wydajny i naturalny układ. Natomiast w podnoszeniu ciężarów nie dochodzi do takiego przybrania naturalnej postawy. Kulturysta uczy się wykonywać ruch całkiem nienaturalnie, tak aby zmaksymalizować udział wybranych mięśni.

Dobrym przykładem „autentyczności” kalisteniki jest podciąganie się. Ludzie ewoluowali - podobnie jak ich kuzyni z grona naczelnych - wciągając się po gałęziach na drzewa. To dziedzictwo anatomiczne jest wciąż obecne w naszym ciele, toteż ludzie bardzo szybko i bezpiecznie wdrażają się do treningu z podciągnięciami. Kulturystycznym odpowiednikiem podciągnięć jest wiosłowanie w pochyleniu, jednak ewolucja nie przygotowywała ludzi do wy konywa-nia takiego ruchu i w konsekwencji wielu kulturystów szybko nabawia się kontuzji kręgosłupa, dolnej partii pleców oraz barków.

43