Zdjęcie0275 (10)

... .d/ą do aflitHlf giuhaliM) itrudukcji mwbat w |mt tym Mtrtytti

‘^,JLJ---. {mu tu/itnU iM i^r/y ttiiiym iinnwi74niii i itwtoj priKłuktjt nasion

r^7, nu jednostkę |H*wtn/i hiti. ml |*t/y mm«*|s/ym /agęs/t /rum i dużej l_>uu /cI Taką ptuwidłowofcć stwierdzono w populacji jednorocznego gatunku w która] obseiwowano płodność onobnłfców w 5 lagę*/

IEńI

B _ń0 połowę mniejszą i jednakową w zugęszc/eniuch 1/16131 Wyraźny spadek ₍ ^aerwuwitno w najwyższym zagęszczeniu osobników, które w warunkach

■uli

Ift, M 1 62/400 cm^! Największą płodność ttdnołowano w wanuncte

a#’

y

U \vvMv‘pv»b' niezwykle rzadko. Globalna produkcja nasion na jednostkę 1,,^ mUnie wprost proporcjonalnie do zagęszczeniu od 50 do 2V) nasion

się przy liczbie osobników od 21 do 62/400 cm {Smi th l9K3a, I983bh kola

!9ienis w kształtowaniu płodności i śmiertelności osobników tego gatunku /uleży

L)i wszystkim od obecności lub braku konkurentów i jest niejednakowa w różnych ^trituh sezonowych.

Podobna zależność stwierdzono u ostu zwisłego Corduus nuums, gatunku dwu lei (Ltni & Hkmhk k 1983). W wiosennych kohortach przy braku konkurentów rola .^szczenią osobników w kształtowaniu procesów populacyjnych może być większa niż * okresie lata, kiedy to rolę czynnika regulującego wielkość populacji tego gatunku przejmują inne gatunki, zwłas/c/u wieloletnie. Stad też w populacjach będących komponen-mni zbiorowisk wielogatunkowych w analizowaniu ich stabilności zwraca się uwagę także n# relacje nuędzygutunkowe, a nie tylko wewnątrz populacyjne. Osobniki wiciu komponentów tworzą mozaikę na wspólnie /ujmowanej przestrzeni. Nawet w tych przypadkach, w których osobniki tworzą duże i dobrze wyodrębniające się skupienia «t zbiorowiskach leśnych, jak s/czyr trwały Men urlulis pemmis, bod/iszek cuchnący Genmium rahcrthnium i niecierpek pospolity Imfuttiens noli-umfiere, prawie zawsze w każdym ze skupień rosną osobniki innych gatunków, Wobec tego wybieranie jednogatun-kowych skupisk osobników do udowodnienia autoregulacji i nieuwzględnienie przy tym roli H-Mddów w kształtowaniu liczebności wybranego gatunku nic sprzyja pełnemu poznaniu czynników regulujących liczebność populacji w zbiorowiskach wielogatunkowych. Interakcje osobników różnych gatunków mogą wywołać podobny skutek juk interakcje wewmttr/populncyjne, u więc ograniczyć wzajemnie wzrost, rozród i przeżycie.

Różnorodność reakcji osobników nu zagęszczenie roślin, jak również rozmaitość związków procesów demograficznych z warunkami bytowania populacji (Ryc. 3.32) sprawia, Ze poglądy mówiące o autoregulacji przyjmowane są dość krytycznie Budzi zwłaszcza wątpliwość stwierdzana prostoliniowa /ależność między zagęszczeniem a cechami osobników. Wątpliwość tu bierze się stąd, że dla każdej populacji istnieje pewien zakres zagęszczeń, przy których nie ujawnia się jego ujemny wpływ na przeżywanie, rozród i śmiertelność osobników, a więc gdy zagęszczenie jest optymalne dla rozwoju populacji.

Prze/ optymalne zagęszczenie rozumie się liczbę osobników nu jednostkę powierzchni, przy której osiągana jest nąiwyżs/n pr/cżywalność i płodność. Wobec tego zależność cech osobników od zagęszczenia powinna być następująca: do pewnej wartości dodatnia korelacja cech osobników /c wzrostem zagęszczenia, a następnie ujemna korelacja cech ze wzrostem zagęszczenia powyżej wartości tego przedziału.

Vm»v tPż7H) opowiada się /.«rozróżnianiem efektów gmjiowych od efektów gęstości.