U sofistów kluczowe jest rozróżnienie na dwa źródła reguł:
nomos (prawo stanowione) physis (prawo naturalne)
Znakomicie spór ten widać na przykładzie dwóch najbarwniejszych postaci dialogów Platona: Kaliklesa z „Gorgiasza” i Trazymacha z „Państwa”. Trzecią możliwość przedstawia inna postać z „Państwa”, Głaukon.