UntitledW (2)

4

4

' /

\J

zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc

zator tętnicy płucnej w przebiegu zakrzepicy żył głębokich kończyny dolnej lewej odma opłucnej

8b. Optymalny sposób leczenia to:

A.    respiratoroterapia

B.    leczenie tlenem w komorze hiperbarycznej

© leczenie dożylną heparyną lub heparyną drobnocząsteczkową

D.    empiryczna antybiotykoterapia

E.    drenaż opłucnej

8c. Jednym z odległych, niekorzystnych dla chorego następstw może być:

C.

D.

E.

rozedma płuc

przewlekłe nadciśnienie płucne • grzybica układu oddechowego

choroba kończy się całkowitym wyleczeniem i nie daje poważnych następstw zwłóknienie płuc

9. Chory 74 letni został przyjęty na oddział z powodu nasilających się od dwóch tygodni duszności wysiłkowych^s^ojczyrilęowych, spadku masy ciała o 4 kg, z towarzyszącym uczuciem szybkiej, niemiarowej czynności serca, bez bólu w klatce piersiowej. Chory nie gorączkował. W wywiadzie wieloletnie nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2, utrwalone migotanie przedsionków, wole guzkowe w okresie nadczynności tarczycy leczone niedostatecznie lekami przeciwtarczycowymi. W badaniu echokardiograficznym zwracała uwagę kardiomegalia , zwłaszcza w zakresie lewej komory i lewego przedsionka, uogólnione zaburzenia kurczliwości lewej komory i frakcja wyrzutowa 20%. W badaniu elektrograficznym zarejestrowano migotanie przedsionków ze średnią czynnością komór 122/minutę.

9a. Badaniem pomocniczym przydatnym w ustaleniu etiologii niewydolności serca u tego chorego jest:

spirometria

koronarografia

scyntygrafia tarczycy

usg doplerowskie tętnic szyjnych

usg jamy brzusznej

1/

9b. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

kardiomiopatia przerostowa kardiomiopatia rozstrzeniowa stenoza aortalna

arytmogenna kardiomiopatia prawej komory kardiomiopatia stresowa

9c. W postępowaniu u tego chorego ważną rolę odgrywa leczenie przyczynowe:

A. leczenie nadczynności tarczycy

V