img012 (76)

wł_ⅈuu uia usitt witmie ltumesza rozrozma się awa sposoby przesuwania:

—    czołowe,

—    boczne.

Przesuwanie czołowe występuje przy stosowaniu spycharek czołowych oraz przy czołowym ustawieniu lemiesza w spycharkach czoło-wo-skośnych i uniwersalnych. Przemieszczenie odbywa się zgodnie z kierunkiem jazdy, a nagarnięty na lemiesz urobek wystarczająco dobrze utrzymuje się na lemieszu, z wyjątkiem gruntów sypkich i drobnoziarnistych suchych. Część urobku V_v (rn³) przesypuje się przez krawędzie boczne, zmniejszając wydajność przesuwania proporcjonalnie do drogi jazdy spycharki.¹ Te straty są różne w zależności od zwięzłości gruntu. Wielkość ich określa się    strat na każdy metr przejazdu spycharki

fcps ⁼ J    W

gdzie J oznacza początkową objętość pryzmWzwąłu)._/<?y_cn

Wielkość współczynnika strat (przesypupma'gruntów zwięzłych wynosi k_ps ~ 0,025-r-0,032, dla sypkich k_ps = 0,06g-0,07. Ogólnie można przyjąć k psi™ (0,01 -CO,05) l, gdzie l oznacza odległość przemieszczania gruntu, m. Aby straty te uzupełnić, lemiesz pozostawia się zagłębiony na niewielką głębokość p!.    k_r*~ 1~ (°s⁰¹ * o,o£). L

Zależnie od odległości przesuwania stosuje się dwa rodzaje przesuwania czołowego:

—    płaskie,

—    korytowe (w obwale), płytkie lub głębokie.

Przesuwanie płaskie wy/stępuje wówczas, gdy płaszczyzna przesuwania leży w płaszczyźnie terenu.

Przesuw^ anie korytowe występuje wtedy, gdy płaszczyzna przesuwania leży poniżej płaszczyzny terenu. Otrzymuje się w tym przypadku koryto głębokie, w odróżnieniu od koryta płytkiego, utworzonego przez boczne wały urobku, pochodzące ze strat poprzedniego przejazdu spycharki. Stosując przesuwanie korytowe zwiększa się wydajność spycharki, gdyż dzięki ścianom koryta zmniejszają się straty przesypu bocznego. Wzrost wydajności przy korycie głębokim może wynosić od 50 do 100%, Stosowanie koryta głębokiego możliwe jest tylko wówczas, gdy dopuszczalne jest naruszenie calizny gruntu. Innym sposobem zmniejszenia strat bocznych przy przesuwaniu jest:

—    stosowanie zmiany toru przesuwania tak, by oś następnego przesuwania pokrywała się z traconym urobkiem poprzedniego przejazdu spycharki; zwiększenie wydajności dochodzi tu do 10%;

-—- stosowanie dwóch lub więcej spycharek jednego typu, spychających równolegle; odległość pomiędzy bocznymi ścianami lemieszy nie powinna wówczas przekraczać 0,5 m przy gruntach wilgotnych i ilastych oraz od 0,15 do 0,3 m przy gruntach suchych i sypkich;

—    stosowanie dwóch lub więcej spycharek nawet różnego typu; podobnie przy zastosowaniu podziałki toru przesuwania równej 2/3 szerokości lemiesza;

-—- stosowanie metody zwałów pośrednich; przy dłuższej drodze przesuwania dzieli się ją na odcinki 25 do 30 m i na tych długościach przesuwa urobek tworząc zwały pośrednie, przesuwane do miejsca przeznaczenia; stosowanie wałów pośrednich pozwala na zmianę kierunku przesuwania urobku przy omijaniu naturalnych prze-

c* 1 r . yd - f OT O H ^r pfj ~~ ^T Q    3.0^ •