img092 (4)

sze. szczególnie w porównaniu z innymi grupami homoseksualistów.

2.    Homoseksualiści mieszkający samotnic

Badania Weinberga i Williamsa wykazały wyraźne różnice pomiędzy homoseksualistami mieszkającymi samotnie a mieszkającymi wspólnie z innymi homoseksualistami. Mieszkający samotnie są mniej dyskryminowani przez heteroseksualistów. mniej znani, bardziej związani socjalnie z heteioseksualistami, a mniej ze środowiskiem homoseksualnym. Mają za to większą skłonność do depresji, poczucia samotności, winy, wstydu i strachu. Statystycznie są starsi od mieszkających wspólnie. Prawdopodobnie ma to związek z trudnością znalezienia stałego partnera w starszym wieku.

3.    Homoseksualiści mieszkający z rodzicami

Mieszkanie z rodzicami w większości wypadków jest niepożądane. Rodzice ograniczają zwykle swobodę swego syna zarówno homoseksualnego, jak i heteroseksualnego. Dotyczy to szczególnie życia płciowego. Nawet jeśli zakazy takie nie są wyrażane oficjalnie, mogą być wyraźnie odczuwane.

Homoseksualiści mieszkający z rodzicami są zwykle młodzi. Są mniej zintegrowani ze światem homoseksualnym niż homoseksualiści mieszkający z innymi homoseksualistami.

IMdobne wyniki uzyskano w stosunku do następujących danych:

1)    związek socjalny z homoseksualistami,

2)    posiadanie homoseksualnego przyjaciela przez ponad dwa lata,

3)    akulturacja homoseksualna,

4)    częstość homoseksualnego seksu,

5)    zakres praktyk homoseksualnych.

Homoseksualiści mieszkający z rodzicami wykazują także niższy stopień samoakceptacji, mniejszą stabilność samooceny, natomiast większy stopień depresji. Częściej niż badani z trzech pozostałych grup poddawani są leczeniu psychiatrycznemu.

Iiik więc badania Weinberga i Williamsa mogą wykazywać, że mieszkanie z rodzicami wzmaga ostrość pewnych problemów homoseksualnych. Z drugiej strony możliwe jest jednak - jak to podkreślają autorzy - że homoseksualiści, którzy mają więcej problemów psychologicznych, są właśnie szczególnie skłonni do mieszkania ze swoimi rodzicami.

4. Homoseksualiści (biseksualiści) mieszkający

z żonami

Homoseksualiści o tym typie nastawienia psychoseksualnego (właściwszym dla nich określeniem jest: biseksualiści) są najbardziej związani ze światem heteroseksualnym i mają najmniejsze związki z homoseksualistami. Wykazują oni najmniejszy stopień akulturacji homoseksualnej. Rzadko ich przyjaźnie z. innymi homoseksualistami trwają ponad dwa lata. Homoseksualiści mieszkający z żonami bardzo rzadko wchodzą w środowisko homoseksualne, mają mniejsze doświadczenie w praktykach homoseksualnych ze względu na rzadsze kontakty seksualne, chociaż nie tak rzadkie, jak homoseksualiści mieszkający z rodzicami. Fakt ten przypuszczalnie równoważony jest tym. że czerpią oni zasadnicze zadowolenie ze swego życia w środowisku heteroseksualnym.

Według danych Westwooda, większość badanych homoseksualistów pragnęła opuścić dom rodzinny po 20 roku życia, lecz często utrudniali im to rodzice, którzy nie rozumieli, dlaczego badany pragnie opuścić dom rodzicielski, skoro nie wstępuje w związek małżeński i nie zakłada własnej rodziny. Odnosi się to