Img10326

zwierzęciem, czegokolwiek pragnęlibyście, co istnieje na tym święcie — może to być w zasadzie wszystko. Jest tylko jedna zasada: może to być tylko jedna rzecz, a nic więcej.

Spróbujcie odgadnąć, co znajduje się w tej zaczarowanej skrzyni specjalnie dla was, co uczyni was najbardziej szczęśliwymi. Macic na to dwie minuty czasu. Musicie otworzyć bardzo ostrożnie zaczarowaną skrzynię i odszukać tę rzecz... Bardzo proszę, abyście w tej chwili otworzyli oczy i namalowali na kartce to, co znaleźliście dla siebie w magicznej skrzyni. Macic na to 15 minut. Wyjmijcie proszę blok rysunkowy i kredki świecowe i zacznijcie malować...

Dobierzcie się potem w czwórki. Każda czwórka utworzy jedną grupę. Dobierzcie sobie w grupie takie dzieci, z którym chętnie oglądać będziecie wasze obrazki i omówcie je z przyjemnością. Macie na to 20 minut. Przez ten czas rozmawiajcie z waszymi kolegami i koleżankami w grupach...

KRYTERIA OCENY

O W którym momencie byłem podczas tej gry najbardziej szczęśliwy?

O Kiedy byłem najmniej szczęśliwy?

□    Czy dowiedziałem się czegoś nowego o sobie?

□    Czy dowiedziałem się czegoś nowego o innych?

□    Na ile zadowala mnie właśnie teraz to szczęście, które dla siebie odkryłem?

□    Co dzieli mnie od tego szczęścia?

O Jakie małe rzeczy czynią mnie szczęśliwym?

O Co mogę uczynić, żeby być szczęśliwym każdego dnia?

O Na ile szczęśliwy jestem w tej grupie?

DOŚWIADCZENIA

Ta zabawa jest wyśmienitym i niezwykle prostym eksperymentem. W podsumowaniu jest ważne, aby podkreślić pewien aspekt tematu, mianowicie, że przede wszystkim małe zwykłe sprawy, z którymi stykamy się na co dzień, przyczyniają się do trwałego poczucia szczęścia.

WIZYTÓWKA

(K. W. Vopel)

0CELE

Dzieci mogą się przekonać, jak definiują pewien ważny aspekt ich tożsa-u—- mości w sposób intuicyjny przy uwzględnieniu swojej wyobraźni.

rX] UCZESTNICY

M|| Od lat 10 bez ograniczeń.

BCZAS TRWANIA

Około 45 minut.

POMOCE

Blok rysunkowy i kredki świecowe dla każdego dziecka.

PRZEBIEG GRY

Chciałbym wypróbować z wami grę pt. „Wizytówka”. Wyobraźcie sobie, że jesteście artystą, który sam projektuje dla siebie nietypową wizytówkę. Wiecie zapewne, że normalna wizytówka jest karteczką, którą mogę przekazać innym ludziom, aby mogli z niej odczytać moje imię i nazwisko, adres, zawód. Wasza wizytówka ma być wyjątkowa. Nie musicie nic ną niej pisać, tylko narysować coś, co ukaże waszą specyfikę, dobrze was określi, będzie dla was charakterystyczne. Na tej podstawie inni powinni od razu wiedzieć, o kogo chodzi. Narysujcie więc na tej kartce coś, co wskaże bez dwóch zdań na waszą osobę, tak że ktoś, kto was nie zna, otrzyma pewien zarys lub będzie miał wyobrażenie o was. Nie podpisuje się ani imieniem, ani nazwiskiem. Czy zrozumieliście, o co chodzi?... Wykorzystajcie więc 15 minut na narysowanie waszej wizytówki...

Byłoby dobrze, gdyby prowadzący przyniósł do zaprezentowania swoją własną prawdziwą wizytówką oraz wizytówkę wykonaną przez siebie bar-dziej obrazowo i fantazyjnie, niż zwykło się to robić. To uzmysłowiłoby dzieciom, na czym polega ich zadanie, które tym samym stałoby się dla nich bardziej zrozumiale.

Teraz proszę o wasze wizytówki. Dajcie mi je wszystkie, ja je potasuję jak karty do gry. Będę teraz wyciągał jakąś wizytówkę i pokazywał ją wszyst-

115