IMGP0181

-    możliwości zmiany przyjętej pozycji ciała.

-    położenia kończyn i ich czynności ruchowych,

-    chronometrazu czasu pracy pracownika.

Do oceny przyjąć należy pozycję ciała o największym obciążeniu statycznym, jeżeli utrzymywana jest w czasie dłuższym od 3 godz./zmianę roboczą.

Ocenę wykonuje się wg 3-stopniowej skali: małe, średnie lub duże, uwzględniając równocześnie wartość WE oraz monołypowość ruchów.

Skutki obciążenia człowieka wysiłkiem statycznym:

-    wywołuje szybki rozwój zmęczenia (szybszy niż wysiłek dynamiczny),

-    występuje zmniejszony przepływ krwi przez napięte mięśnie, przy towarzyszących reakcjach hemodynamicznych jak: wzrost ciśnienia krwi i przyspieszenie pracy serca,

-    ma miejsce ucisk mechaniczny na naczynia krwionośne,

-    złe jest zaopatrzenie komórek w tlen i odprowadzenie z nich szkodliwych substancji I pochodzących z przeniany materii (ich lokalne gromadzenie się i ucisk na nerwowe I zakończenia bólowe),

-    szybki ubytek mięśniowych zapasów,

-    lokalne zakłócenie homeostazy.

6.3. Ocena monotypowości ruchów roboczych

W tym celu stosuje się metodę szacunkową. Ponieważ w tego typu pracy biorą udział jedynie niektóre grupy mięśni, występuje więc stan miejscowego zmęczenia, dając elekt uciążliwości pracy. W analizie brane są pod uwagę:

-    stopień ograniczenia ruchowego,

-    liczba powtórzeń,

-    wielkość rozwijanych sił przez mięśnie będące w trakcie pracy.

Ocenę tę przedstawia się również w 3-stopniowej skal.

Zaleca się podwyższyć o 1 klasę stopień ciężkości wykonywanej pracy jeżeli:

-    ponad 75% wysiłku przypada na czynności, które wymagają WE>5 kcal/min,

-    ponad 50% wysiłku przypada na czynności, które wymagają WE>8 kcal/min,

-    temperatura efektywna TE>30^oC.