D. S. Muack*
Ironia: podstawowa kiaayfikacjs 1 Klasyfikowanie ironii
Nio jost mi znana żadna książka ozy artykuł, ani w krytyce angielskich amerykańskiej, francuskiej czy niemiecku*). ani w jakimkolwiek europejskim czy amerykańskim słowniku lub encyklopedii, która prezentowałaby w miary zadowala* jącą klasyfikację rodzajów ironii. Dotychczasowe klasyfikacje są przestarzałe albo grzeszą uprzedzeniami narodowymi i brakiem wnikliwości, albo tai obejmują zbyt szeroki zakres, by moina aif było nimi posługiwać.
Krytycy angielskiego obszaru językowego niechętnie biorą ns warsztat to, co mgliście nazywa się „nowymi rodzajami ironii*. Pewien artykuł amerykański sugerują, io jeśli nie będzie się o nich mówić, zniechęcą się i znikną. Anglicy ignorują, Amerykanie zaś błędnie przedatawiąją ironię romantyczną, jak sądzę dlatego, ie zarówno jednym, jak i drugim, trudno jest postrzegać ironię w innych kategoriach nu jako rzeczywistość korygującą pozory, co odnosi się do ironii i satyrycznej, l dramatycznej - rodzajów najgłębiej zakorzenionych w literaturze angielskiej. Francuzi często lekceważą ironię dramatyczną, lecz już dawno wykazali, ie świadomi są ironicznych przeciwieństw życiowych oraz ironicznych postaw, które się z nich rodzą. Również Niemcy lekceważą ironię dramatyczną, lecz podkreślają znaczenie ironii jako LtbtntgtfUhl [usposobienie] oraz tchdpftnaehtt Prinzip [za-