1 Janusz C. kilkukrotnie uderzył Mariusza D. w głowę, czym doprowadził do nieodwracalnego
uszkodzenia oka. W następstwie tego Mariusz D. utracił wzrok na jedno oko. W toku postępowania
sądowego, Sąd skierował sprawę do mediacji. Strony zawarły ugodę, w której Janusz C. przeprosił
pokrzywdzonego oraz zobowiązał się do poniesienia zadośćuczynienia w wysokości 5 000 złotych.
Następnie Sąd skazał Janusza C. na 2 lata pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem kary
na okres 5 lat. Ponadto wymierzył mu grzywnę w wysokości 250 stawek dziennych po 20 złotych
każda stawka dzienna i jednocześnie na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego do zapłaty
na rzecz pokrzywdzonego kwoty 5 000 złotych tytułem zadośćuczynienia. Prokurator zaskarżył
powyższe orzeczenie co do wysokości kary grzywny, wskazując, iż z ustaleń faktycznych wynika, iż
Janusz C. nie pracuje, a zatem wymierzenie mu grzywny w wysokości 5 000 złotych uniemożliwi mir
wykonanie obowiązku świadczenia zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego, co stanowi
ewidentne naruszenie celów postępowania karnego w postaci realizacji uzasadnionych interesów
pokrzywdzonego.
Czy Prokurator ma rację?
2 W trakcie postępowania sądowego Andrzej G. oraz Włodzimierz B. zawarli ągodę. przed
mediatorem, na podstawie której Andrzej G. zobowiązał się do zapłaty kwoty 3:000 złotych tytułem
zadośćuczynienia. Włodzimierz B., działający w charakterze oskarżyciela posiłkowego w mowie,
końcowej wskazał, iż do chwili obecnej ugoda nie została zrealizowana, a zatem nie.osiągpięto
pozytywnych wyników przeprowadzonej mediacji, w związku z tym Sąd przy wyrokowaniu' nie
powinien uwzględniać tego aspektu. Oskarżony podniósł, iż Sąd powinien traktować zawartą,.w
mediacji ugodę jako okoliczność łagodzącą. W uzasadnieniu do wyroku skazującego, Sąd wskazał,, iż
przy wymiarze kary nie wziął pod uwagę wyników mediacji, gdyż pozytywne wyniki.
przeprowadzonej mediacji w rozumieniu art. 53 § 3 kk mogą być uwzględnione jedynie wówczas, gdy
ugoda została faktycznie wykonana. .
Czy stanowiska Sądu i oskarżyciela posiłkowego są prawidłowe?
?il |
3 , Piotr S. został skazany na bezwzględną karę pozbawienia wolności, roku i ,6 rni.ęśjęcy. pozbawienia wolności za kradzież 10 000 złotych. Oskarżony wniósł apelację podnosząc, iż. Sąd błędnie zastosował art. 278 § 1 kk jako podstawę skazania, gdyż zastosowanie znajdzie art. 278; §• 3:; kk, który wskazuje, iż w wypadku mniejszej wagi górny ustawowy wymiar kary wynosi! rok! pozbawienia wolności. Oskarżony wskazał zaś, iż w toku postępowania karnego naprawił szkodę wi całości.
Czy Sąd postąpił prawidłowo?
4 Ze sprawozdania mediacyjnego wynika, iż do ugody nie doszło, gdyż pokrzywdzony: nie przyjął przeprosin oskarżonego. Ponadto oskarżony zobowiązywał się do zapłaty zadośćuczynienia W wysokości 100 000 złotych, jednakże pokrzywdzony wskazał, iż jego zobowiązanie nie ma charakteru