IMG#39 (2)

Kowalik i Obarska-Pempkowiak w pracy [68] podkreślają szczególnie rolę makrojitów, tj. wyższej roślinności wodnej (trzcina pospolita, pałka wodn, sit, tatarak, lilie i irysy wodne), których łodygi posiadają rozwinięte sieci przestrzeni gazowych. Umożliwiają one m.in. dyfuzyjny transport tlenu przez wynurzone z wody liście i łodygi do korzeni i kłączy, znajdujących się w glebie pod wodą, które z kolei uwalniają tlen do gleby, tworząc wokół nich mikrostrefy tlenowe. Tym samym wokół korzeni występują równoległe strefy: tlenowa, amoniakalna, siarkowodorowa i metanowa, co sprzyja zwiększeniu efektywności oczyszczania ścieków.

Omawiane oczyszczalnie cechuje prosta obsługa i odporność na zmienny dopływ ładunków zanieczyszczeń (bezwładność technologiczna). Ponadto mak-rofity powodują dzięki utylizacji osadów ściekowych — bezodpadowy proces oczyszczania.

Mn

Dla stosowania oczyszczalni hydrofitowych wymagana jest jednak znaczna • cdflDsi-uj^ powierzchnia. Wskaźnik powierzchni na równoważnego mieszkańca kształtuje się bowiem od 5 do 20 m²/M R dla oczyszczalni trzcinowych i od 75 do 105 m²/MR dla oczyszczalni wiklinowych (wierzbowych). Oczyszczalnie te mogą być powszechniej stosowane jako zagrodowe.

tan.

iii

•w mm a jBtraa f^:‘ Mymi Mmnm

kiaBiaw^F¹

Prezentowane w pracy [68] efekty oczyszczania w 23 tego typu oczyszczalniach w Polsce wskazują na wystarczającą eliminację substancji organicznych (BZTj, ChZTcr i zawiesiny ogólnej) w oczyszczalniach funkcjonujących jako drugi stopień oczyszcznia. Eliminacja związków azotu i fosforu wystarcza natomiast, gdy oczyszczalnie te pracują jako trzeci stopień oczyszczania lub jako dwustopniowe biologiczne oczyszczalnie ścieków. Świadczy to o przydatności oczyszczalni hydrofitowych na terenach wiejskich.

W

MW

w

aS5BaE^;

y-^§S53ŁBS^B*'4?;?ESS

13.6.5. Oczyszczanie ścieków w złożach biologicznych

IVŁ SoEiaiBt pmoaei rtsnaję tmańm IBM insi*!*

13.6.5.1. Klasyczne złoża biologiczne. Złoża biologiczne powstały w wyniku obserwacji i poznawania mechanizmu oczyszczania ścieków na polach filtracyjnych. Stwierdzono, że polega on na pracy drobnoustrojów, których rozwój jest uzależniony od napowietrzania. Należało zatem wykonać złoża o większej średnicy ziarn niż spotykane w gruntach piaszczystych oraz zapewnić możliwość lepszego napowietrzania.

Złoża biologiczne w swej pierwotnej postaci wykonywano jako zalewane. Wypełnienie umieszczone w szczelnej obudowie zalewano ściekami raz lub dwa razy dziennie, następnie po dwóch godzinach spuszczano ścieki biologicznie oczyszczone. Złoże pozostawiano nie wypełnione ściekami w cel napowietrzenia aż do następnego zalania. Obecnie ten typ złóż nie znajduje zastosowania ze względu na małą sprawność i szybkie zasklepianie się osadem.

Współcześnie stosuje się złoża odciekowe w postaci złóż zraszanych oraz spłukiwanych. Na ziarnach złoża wytwarza się błona biologiczna o grubości 1—2 mm, która zatrzymuje zawiesiny oraz adsorbuje zanieczyszczenia koloidalne. Błona składa się z grzybów, pierwotniaków, bakterii, glonów i owadów.