IMG622

290 Antropologia strukturalna '

języka i kultury ludu, wśród którego znaleziono jakiś mit, jest znikoma, jest on ujmowany jako mit przez każdego czytelnika na całym świecie.- Substancja mitu nie tkwj ani w stylu, ani w sposobie narracji, ani w składni, lecz h i-s t o r i i, którą si& tam opowiada, fltfit jest mową; ale jesF* to mowa, która porusza się na "Bardzo wysokim poziomie., i gdzie znaczenie odrywa s i ę, jeśli wolrió tak powie* dzłeć, od podstawy językowej, po której pócżątTt^W^jBM toczy.

Streśćmy zatem tymczasowe wnioski, które uzyskaliśmy dotąd. Jest ich trzy:fpT) Jeśli mity mają znaczenie, to nie bierze się ono z odosobnionych składników, które su ich częściami, lecz ze sposobu, w jaki one się łączą. —oB Mit należy do porządku mowy i stanowi jego część nieodłączną; niemniej jednak mowa używana w micie ukazuje szczególne własności. — (^Własności tych można szukać tylko i o-wyżej normalnego poziomu wyrazu językowego; inaca$^; mówiąc, ich natura jest bardziej złożona niż ta, którą spotykamy w wyrażeniach, językowych dowolnego rodzaju.

Jeśli uznaje się te trzy punkty, choćby jako hltfroHB rpboczą, to płyną z nich dwie nader ważne konsekwencje: fi./Jak każdy twór językowy, mit składa się z jednostek^ konstytutywnych. —- /Ź. Jednostki konstytutywne mitu zakładają obecność tych^które normalnie występują w struk**- 1 turze języka, tzn. fonemów, morfemów i semantemów. | AJjE-J; pozostają one w takim stosunku do semantemów, jakie K|||| do morfemów, a morfemy — do fonemów. Każda 'forma różni się od poprzedniej wyższym poziomem złożoności.

Z tego względu określimy składniki, które są właściwe tylko mitom (i są najbardziej złożone ze wszystkich) jako dużjL ] jednostki konstytutywne. •

Jak postępować, by rozpoznać i wyodrębnić te duże jednostki konstytutywne czy mitemy? Wiemy, że nie mogą one być przyrównane ani do fonemów, ani do morfemów, ani do semantemów; gdyby było inaczej, mit nie dałby się odróżnić od dowolnej formy mowy. Jednostek tych trzebA^ więc szukać na poziomie zdań. We wstępnym stadium do-*, j

Magia i religia

dekań będziemy -^Jostępować przez przybliżenia,) próby i błędy kierując się zasadami, stanowiącymi podstawę ana- j lizy strukturalnej w jej wszelkich postaciach | ekonomii tłumaczenia; jedności rozwiązania; możliwości odtworzenia całości wychodząc od części i przewidzenia dalszych kroków wychodząc od danych, które się już posiada.

Stosowaliśmy dotąd następującą technikę/Itażdy mit jes^ rozpatrywany niezależnie od innych, przy czym usiłuje się o*3ciać następstwo zdarzeń w możliwie najkrótszych zda-niachTftCażde zdanie jest wpisane na fiszkę, która ma numerf odpowiadający jego miejscu w opowieści. Dostrzegamy wtedy, że każda fiszka zawiera przyporządkowanie pewnego orzecznika pewnemu podmiotowi. Inaczej mówiąc,[każda/ Iduża Jednostka konstytutywna ma naturę r e 1 a c j i.

Def inicjata ”me~jestjeszcze zadawalająca i to z dwócłł^s powodów. Po pierwsze, językoznawcy-strukturaliści dobrze wiedzą, że wszystkie jednostki konstytutywne, niezależnie od ich poziomu, są relacjami. Jaka jest zatem różnica między dużymi jednostkami a innymi? Po drugie, metoda tu przedstawiona sytuuje się zawsze w obrębie czasu nie-'

Odwracalnego) ponieważ" liszki są numerowane w kolejności opowiadania. Szczególny charakter, który przypisaliśmy czasowi mitycznemu: jego podwójna natura, równocześnie odwracalna i nieodwracalna, synchroniczna i diachroniczna, pozostaje zatem do wytłumaczenia.    i

Spostrzeżenia te prowadzą do nowej hipotezy, która umieszcza nas w sednie problemu. Zakładamy bowiem, że prawdziwymi jednostkami konstytutywnymi mitu nie są odosobnione relacje, ale w i ą z k i relacji! że tylko jako kombinacje takich wiązek jednostki konstytutywne zyskują funkcję znaczeniowa- .Relacje należące do tej samej wiązki mogą zjawiać się w dużych odstępach, gdy patrzymy z dia-ehronieznego punktu widzenia; jeśli jednak zdołamy przywróci# im ich zgrupowanie „naturalne”, będziemy musieli

natychmiast zorganizować mit w zależności od czasowego systemu odniesienia nowego typu, który spełnia wymagania hipotezy wyjściowej- System ten jest bowiem dwuwy-

ifl*

V