IMG 40 (6)

214 • Kora

trojański kapłan —* ApoUona, —»Laokoon, nie ufając Grekom, wypowiedział wówczas znamienne ostrzeżenie: _mT\-meo Danaos et dona fererrtes” - „Boję się -» Danaów [Greków], nawet gdy przynoszą dary”. Trojanie myśleli inaczej, a kiedy zobaczyli, jak dwa węże oplatają i duszą La-okoona wraz z jego synami, byli przekonani, że to kara boża go dosięgła. Nie uwierzyli też —* Kasandrze, która przestrzegała ich, iż dar ten sprowadzi na Troję nieszczęście. Kiedy zamknięto bramy Troi, wyszli z konia wojownicy, otworzyli bramy, umożliwiając w ten sposób wojskom greckim wejście do miasta. Dzięki koniowi trojańskiemu zdobyto Troję. Patrz także Akamas, Epejos, Idomeneus, Menefaos, Neoptolemos, Sinon, Teukros.

Kariatydy

Kora (gr. 'korę' - ‘młoda dziewczyna'), inne imię —» Persefony, córki -i Demeter i -> Zeusa. • W sztuce Grecji kora to posąg młodej kobiety, ubranej w mocno pofałdowaną szatę; zrobiony z wapienia, marmuru i innych materiałów, polichromowany. Rzeźby k. kobiety w Grecji poświęcały boginiom —> Herze (na Samos) i —»Atenie oraz innym bóstwom. Pełniły one czasami funkcję kariatyd. Patrz także Erechtejon (słynny rząd kariatyd), Eumolpidzi. Koriolan (Cnaeus Marcius Coriołanus), legendarny wódz rzymski z Vl/V w. p.n.e. Podczas wojny z Wolskami w roku 493 p.n.e. wałczący pod dowództwem Gneusza Mariusza Rzymianie zdobyli miasto Corioli. Za sukces ten wódz otrzymał przydomek Coriolan, który z czasem stał się jego imieniem. Jemu teź przypisuje się nakłonienie senatu do cofnięcia poczynionych ludowi ustępstw, zwłaszcza zaś trybunatu. K. pozwany przez sąd ludowy uciekł do Wolsków i ich wojska poprowadził na Rzym. Wycofał się dopiero na prośby matki i żony. Powrócił do Wołsków i został przez nich zabity. Inna wersja mówi, źe dożył sędziwych lat.

Koronie, córka -» Flegiasa, króla -* Lapitów. Kochał ją —* Apollo, ale ona darzyła uczuciem Ischysa. Urażony bóg poinformował o zdarzeniu swoją siostrę —» Artemidę, która zabiła K. Zasmucił się Apollo, ale życia jej już nie przywrócono. -»Hermes wyjął z łona K. dziecko poczęte z Apołlonem, nazwano je —> Asklepiosem.

korybanci, kreteńskie bóstwa opiekuńcze. Tradycja podaje, że k. śpiewali przy kołysce —> Zeusa, by zagłuszyć płacz dziecka i nie dopuścić do pożarcia go przez —»Kro-nosa. Ich kult przeniknął z Azji Mniejszej. Wraz z kultem -r Kybele, frygijskiej bogini, dotarł także do Rzymu. Częso utożsamiano ich z -> kuretami. Patrz także daktylowie.

Korynt • 215

♦ l

na agorze    J

*y«enach

koryncki porządek, styl w architekturze starożytnej Grecji. Odmiana -> jonskiego porządku. Charakteryzuje się dekoracją kapitelu w kształcie kosza zdobionego liśćmi akantu. Patrz także dorycki porządek.

Korynt portowe miasto greckie leżące na Przesmyku Ist-mu. Założone przez —> Syzyfa. Centrum kultu —> Afrodyty. Hezjod nazwał je Efyrą. Patrz także Afrodyta, Apollo, Arion,