IMGs86

8 odbiorczego czy typu mieszanego , czy ze względu na | zaburzenia mamy do czynienia z przyczynami prenatalnymi, bądź postnatalnymi; kompetencji w zakresie oceny uszkodze-i Stachu na tle ogólnego rozwoju, w zależności od potrzeb małego dziecka BP człowieka dorosłego; sugestii dotyczących potrzeby współpracy ze specjalistami z innych dyscyplin surdologicznych;

-    pediatry, który z reguły z każdym dzieckiem, także z dzieckiem | uszkodzonym słuchem, styka się po raz pierwszy i od niego w gruncie rzeczy najczęściej zależy skierowanie małego pacjenta do fachowców określonej specjalności - orientacji w zakresie korelacji między wiekiem dziecka a oczeki-wanym rozwojem poszczególnych funkcji bio-psycho-społecznych. Surdope-dagog poiwinien oczekiwać od pediatry, obok wyczulenia na ogólne nieprawidłowości rozwojowe, także związane z uszkodzeniem słuchu w okresie niemowlęcym (przedjęzykowym) i wczesnodziecięcym, zwrócenia uwagi na choroby dziecięce oraz leki, które mogą doprowadzić do uszkodzenia słuchu, i także pozytywnego wpływu na postawy rodziców wobec ich upośledzonego dziecka:

-    neurologa - odróżnienia zaburzeń słuchu o charakterze obwodowego oszkodzema słuchu, a także odróżnienia uszkodzenia ośrodkowego układu-nerwowego od zaburzeń percepcji dźwięków o podłożu psychologicznym; wyróżnienia towarzyszących uszkodzeniu słuchu częstych zaburzeń równowagi i sprawności motorycznej, lateralizacji. Wyróżnienie zaburzenia słuchu • innym podłożu niż uszkodzenie nerwu słuchowego ma zasadnicze znacze-nie dla powodzenia w pracy rewalidacyjnej. Niezbędna będzie tu także współpraca lekarza z psychoneurologiem;

-    psychiatry dziecięcego, który - jak podkreśla Myklebust - powinien aUbć zależność (jeżeli taka istnieje) między poziomem rozwoju umysłowego szczególnie rozwoju emocjonalnego a rozwojem języka i mowy, np. za-hanM słuchu w połączeniu z niedokształceniem rozwoju mowy może ppowadować wtórne konsekwencje w postaci zaburzeń emocjonalnych²⁴¹.

■IMhgfMRftMlB dziecięcy powinien orientować się w problematyce związali z Nawojem języka, szczególnie w jego psychologicznym aspekcie, w za-tlMyczących zaburzeń słuchu oraz współpracować z rodzicami słuchem. Surdopedagog ma prawo oczekiwać za]

;AKKtWI w i c z. Diagnostyka ogólna zaburzeń słuchu, [w:] A. Pruszc-MBsf&Ś Mkmczmj, Wyd. Akademii Medycznej im. K. Marcinkow-l**4, s. 302-329 ■raKs. 32.

fWno od neurologa, jak i psychiatry dziecięcego wskazówek dotyczących

_cy z dzieckiem, u którego zaburzenie percepcji słuchowej me wynika je-Lnie z uszkodzenia tego analizatora;

I audiologa, zajmującego się psychofizycznymi i psychofizjologiczny® aspektami słyszenia i pedagoga wyspecjalizowanego w audiologii pedagogicznej, która w istocie zajmuje się wychowaniem słuchowym (ściślej -obejmuje ona diagnostykę i rewalidację zaburzeń słuchu i mowy);

-    pomocy w ustaleniu wzorców fonetycznych rozwoju języka zgodnie z lingwistycznymi prawidłowościami jego rozwoju.

W audiologii i audiologii pedagogicznej szczególnie ważne są pomiary audiometryczne, pomagające ustalić ubytek słuchu i możliwości jego rozwoju. Audiofonologia , zajmująca się badaniami komunikowania się ludzi w razie zaburzeń w porozumiewaniu się wskutek uszkodzenia słuchu, integruje odpowiednie dyscypliny medycyny, pedagogiki i logopedii; jednym z jej głównych zadań staje się rozwijanie i doskonalenie aparatów słuchowych;

-    logopedy, a szczególnie surdologopedy, zajmującego się osobami z zaburzeniami mowy - konkretnej, praktycznej pomocy dotyczącej kształcenia i doskonalenia ekspresji werbalnej osoby z uszkodzonym słuchem;

-    audioprotetyka - kompetencji w zakresie doboru i dopasowania aparatu słuchowego do danego rodzaju patologii²⁴³. Edward Hojan zestawiając wymagania stawiane metodom dopasowywania aparatów słuchowych wymienia następujące punkty:

„1. wynik procedury akceptuje pacjent jako kompromis między dobrą zrozumiałością mowy i przyjemnym odbiorem innych dźwięków,

2.    procedura bazuje na danych audiometrycznych pacjenta i elektroakustycznych aparatu słuchowego,

3.    przebieg procedury prosty i ograniczony do minimalnego czasu trwania.

4.    wynik procedury powtarzalny,

5.    wymagana aparatura pomiarowa - prosta, ogólnie dostępna,

6.    zakres stosowalności - procedura uniwersalna, dla każdej grupy wiekową i narodowościowej”² ,

&ś metody oceny i wyboru aparatu słuchowego muszą określić:

»1. potrzebę stosowania aparatu słuchowego,

_m ^s«rzej na ten temat por. wyżej, cz. I, przypis 39.

Hojan, Akustyka aparatów słuchowych. Wydawnictwo Naukowe U AM, PoohI; * 'W,,.215.

Itimże.