y obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, to jest art. 251 § 3 kpk vv zw. z art. 249 § 1 kpk w zw. z art. 258 kpk poprzez niewskazanie w treści uzasadnienia zaskarżonego postanowienia okoliczności wskazujących na istnienie podstawy j konieczność zastosowania środków zapobiegawczych, które w świetle przepisów kodeksu postępowania karnego mogą być uznane za przesłankę zastosowania jakiegokolwiek środka zapobiegawczego a nadto uniemożliwienie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia poprzez jego lakoniczne uzasadnienie nicwskazującc konkretnych podstaw faktycznych rozstrzygnięcia ani argumentów przemawiających za koniecznością zastosowania każdego z środków zapobiegawczych.
Mając na uwadze powyższe skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia i odstąpienie od stosowania wobec podejrzanego środka zapobiegawczego*
Sąd zważył co następuje:
Zażalenie częściowo jest zasadne.
Zgodnie z treścią art- 251 § 3 kpk uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego powinno zawierać m.in. przytoczenie okoliczności wskazujących na istnienie podstawy i konieczność zastosowania środka zapobiegawczego. Podstawy szczególne stosowania wszystkich środków zapobiegawczych określone zostały w treści art. 258 kpk. Tymczasem Prokurator nie tylko nie wskazał podstawy prawnej z art. 258 kpk w skarżonym postanowieniu ale też w żaden sposób nie odniósł się do tego w uzasadnieniu. Zgodzić się należy ze skarżącym, że nic wiadomo czy u podstaw decyzji Prokuratury leży obawa ucieczki, ukrycia się, bądź innego bezprawnego utrudniania postępowania przez podejrzanego. Tym samym w ramach kontroli instancyjnej nic ma możliwości oceny jakie są konkretne argumenty przemawiające za koniecznością stosowania poszczególnych orzeczonych przez Prokuratora środków zapobiegawczych. Lakoniczne twierdzenie, że zastosowanie środków zapobiegawczych wobec podejrzanego uzasadnione jest potrzebą zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania oraz, że środki te umożliwią niezakłócony prawidłowy tok postępowania w sprawie, nie jest wystarczające i nie czyni zadość unormowaniu art. 251 § 3 kpk jak i treści art. 94 § 1 kpk, który to przepis zobowiązuje do wskazania w postanowieniu rozstrzygnięcia z podaniem podstawy prawnej.
Podnieść również należy, że stosowanie środków zapobiegawczych w postaci zakazu opuszczania kraju oraz poręczenia majątkowego uzasadnione jest dodatkowo okolicznościami opisanymi odpowiednio w treści art- 277 § 1 kpk oraz 266 § 2 kpk. I tak Prokurator w żaden