Kromer Marcin (3)

;po Panie Bodze miał, doświadczając. Dawida także »króla, którego sobie Pan Bóg wedle serca swego na-lazł, jako na tym świecie rozmaitymi przygodami nawiedzał, a kto by to wysłowić mógł? Awo w takim go krzyżu chciał mieć, że i syna własnego nań dopuścił, aby nań walkę podniósł, a na gardło mu ~stał. Co też na Joba, świętego człowieka, prostego serca a bojącego się miłego Boga, przychodziło. Nie wiem, by był jeden człowiek w chrześcijaństwie, któryby o tym nie miał wiedzieć, jako mu szatan z dopuszczenia bożego siedmioro dziatek pobił, bydło >i wszystkę majętność odjął, samego wrzodem nie-znoścnym zaraził; co wszystko jednego czasu razem nań przyszło, że też go i żona z przyjacioły przeklinała, a zinąd pociechy nie miał. Tobiasza też świętego, któremu Pismo świadectwo wydawa, iż nigdy nie odstąpił drogi prawdy, co za kłopoty potykały, iż jaśnie się tego każdy doczytać może, przeto nie <chcę tego szerzyć. Co także Daniel i Zuzanna, ona pani święta ucierpiała, by się powiedzieć miało, długa by o tym historyja była. Awo to pewna jest,

-co się na przodku powiedziało: iż kogo Pan Bóg miłuje, tego już tym, już owym kłopotem nawiedza, ani się mu zawsze po woli dzieje.

Ale jako z jednej strony Pan rozmaite dolegliwości na swe miłośniki dopuszczać zwykł, tak zaś i tu na onym świecie cieszyć raczy. O chwale niebieskiej nie chcę na ten czas nic wspominać, gdy to i wszech wiernych chrześcijan pewna a ista rzecz jest; iż po kłopociech świata tego ludzie bogobojni do wiecznego odpoczynienia idą, a te troski w wielkie się im wesele obracają. Ze też Pan i na tym świecie swych po frasunkach pociechami pocieszać

A

raczy, i ta rzecz nie potrzebuje wiele wywodów. Albowiem o Jobie Pismo⁴ święte świadczy, iż go i z choroby onej ciężkiej wybawić i od prześladow-ników swych wyswobodzić i one szkody wszystkie we dwójnasób powetować i dziatki mu zaś dać, a wszystkim dobrym pocieszyć raczył, tak iż się mu on wielki smutek w radość wielką obrócił. Daniela też świętego, między lwy wrzuconego tak ten Pan bronić od [onych] ^a bestyj zjadłych a głodnych raczył, iż mu nic nie uczynili, i owszem, we zdrowiu od nich wyszedł, i nadto przy nim lud wszystek izraelski, w niewoli babilońskiej będący, pocieszył. Jako Pan Zuzannę, tymże sposobem już na śmierć skazaną, od śmierci wybawić i jej niewinność wszystkim ludziom okazać raczył^b5. Z których przykładów jaśnie się pokazuje, jako Pan swych nawiedzać a po nawiedzeniu pociechy im dawać raczy.

A to, co Pan Bóg na on czas na swych dopuszczać i, zasmuciwszy zaś nad mniemanie cieszyć zwykł, na każdy czas czynić nie przestaje: której rzeczy świeży a znakomity przykład tych blisko przeszłych czasów mamy w Jej M.[iłości] najjaśniejszej Katarzynie ⁶, królewnie polskiej, a na ten czas królowej szwedzkiej, którą jako Pan Bóg przedziwnie z małżonkiem swym, królem szwedzkim, dotykać, a bardzo znacznie przez dosyć niemały czas frasować, a te frasunki zasię z łaski swej świętej w wesele obrócić raczył, — te książki, od jednego zacnego a wielkiego zawołania i tych rzeczy dobrze wiadomego człowieka spisane, lepiej będą umieć powiedzieć. Które to książki Waszej Pańskiej Miłości, Pani swej miłościwej przypisać mi się z tej przyczyny zdało, aby

5