Obraz
3 (40)

320 KAMIENNY W5ZECH5WIAT

Mistyczna filozofia Bractwa odgrywała ważną rolę wśród przywódców wszystkich stron biorących udział w II wojnie światowej. Nią przykład obaj prezydenci Stanów Zjednoczonych, którzy rządzili w czasie jej trwania, byli masonami.

U góry: Prezydent Roosevelt (siedzi w środku) w masońskich regaliach w czasie inicjacji swojego syna w Nowym Jorku. W uroczystości tej uczestniczyli również inni ważni masoni, jak na przykład burmistrz Nowego Jorku, La Guardia.

Z lewej: Harry S. Truman w stroju masońskim. Uwagę zwraca symbol „Oka Opatrzności" widniejący na prezydenckim fartuszku. Truman był tym, który wydał rozkaz zrzucenia bomb atomowych na japońskie miasta Hiroszimę i Nagasaki.

produkował trujący gaz stosowany w komorach gazowych obozów koncentracyjnych. W doskonałej książce The Cńme and Punishment of I.G. Farben (Zbrodnia i kara 1.0. Farben) Joseph Borkin przedstawia, w jaki sposób koncern ten zarządzał we współ pracy z SS obozami koncentracyjnymi i przyległymi do nich fabiykami. Borkin przedstawia rozliczenia rachunkowe między I.G. Farben i SS dotyczące pracy więźniów obozów koncentracyjnych. Te sporządzone pięknym odręcznym pismem rachunki ściśle określają wartość niewolniczej pracy. Kiedy skończyła się wojna, wszyscy 24 najwyżsi rangą członkowie kierownictwa I.G. Farben zostali oskarżeni przez Tiybunał Wojenny w Noiymberdze o zbrodnie przeciw ludzkości. Ta znikoma ilość zarządców, którym udowodniono niewolnictwo i masowe morderstwa popełnione w prowadzonych przez koncern obozach pracy, otrzymała bardzo lekkie wyroki. Otto Ambros, ekspert od gazów trujących i członek zarządu I.G. Farben, siedział zaledwie osiem lat. Heinrich Buetefisch został skazany na sześć lat Po II wojnie światowej koncern I.G. Farben został odtworzony pod różnymi nazwami i do dziś jest gigantem na międzynarodową skalę.

System obozów koncentracyjnych nadzorowała nazistowska organizacja Schutzs-taffeln („SS"), która była bezwzględną wojskowo-wywiadowczą formacją zarządzana przez przemienionego w policjanta hodowcę kur, Heinricha Himmlera. Himmler podobnie jak inni nazistowscy dostojnicy był fanatykiem niemieckiego mistycyzmu. Był członkiem Towarzystwa Vril. SS, krótym kierował, miało charakter tajnego stowarzyszenia ze stopniami inicjacji. Członków SS uczono tradycji mistycznych, które obejmowały między innymi nauki głoszące, że Hitler został zesłany Niemcom przez Boga. Uczono ich mistycznej symboliki, kładąc szczególny nacisk na okultystyczne znaczenie swastyki. Himmler marzył, że SS stworzy podwaliny pod nową aryjską utopię. W jego szeregi wolno było wstąpić wyłącznie osobom potrafiącym yyykazać się czysto aryjskim pochodzeniem.¹

Jako elitarna organizacja SS miało dużą autonomię. Mimo iż Himmler był lojalny wobec Hitlera ze względu na przekonanie, że jest on mesjaszem, część histotyków uważa, że w wielu sprawach był równy Hitlerowi, przez co bano się go tak samo jak Hitlera. Marzeniem Himmlera było utworzenie w pełni niezależnego państwa w Bur-gundii, prowincji francuskiej, rządzonego wyłącznie przez SS i na obowiązujących w nim zasadach. Celem Himmlera było uczynienie z SS odrębnego narodu, który byłby przedmiotem „zazdrości" całego świara. Autonomia SS była wyraźnie widoczna poprzez fakt bezpośredniego zasilania go przez ważne gałęzie niemieckiego przemysłu. Jednym z ofiarodawców był oczywiście koncern I.G. Farben. Należały do nich również niemieckie filie takich firm jak I.T.T. czy General Electric. Podobnie jak w przypadku Regionalnego Sztabu bezpośrednie dotowanie umożliwiało SS prowadzenie niezależnych od kontroli NSDAP działań, a także pozwalało przemysłowcom wywierać większy wpływ na jego działalność.

Nazizm i wszystkie jego okropności nigdy by się nie wydarzyły, gdyby nie pomoc niemieckich bankierów. Bankierzy, przemysłowcy i rząd byli równie głęboko zaangażowani w wspieranie nazistowskich Niemiec, jak to ma obecnie miejsce w prawie wszystkich państwach w odniesieniu do partii politycznych. W Niemczech wielu bankierów zajmowało kluczowe stanowiska w licznych przedsiębiorstwach, nie wyłączając I.G. Farben. Na przykład Max i Paul Warburgowie, którzy kierowali czołowymi bankami w Niemczech i Sranach Zjednoczonych (brali także udział w tworzeniu systemu Rezetw Federalnych w Stanach Zjednoczonych), byli dyrektorami I.G. Farben. H.A. Metz z I.G. Farben był dyrektorem Banku Manhattanu będącego filią banku Warburgów w' Stanach Zjednoczonych, któty stał się później częścią Banku Chase Manhattan kierowanego przez rodzinę Rockefellerów² Jednym

1

Pod koniec wojny rasowe wymagania SS zostały znacznie obniżone, jako że niemieckim wojskom zaczęło rozpaczliwie brakować rekrutów.

2

21 — Bogowie Edenu