Obraz7 (53)

Wybór metod łagodzenia dolegliwości związanych z porodem odbywa się indywidualnie i jest uzależniony od sytuacji i potrzeb kobiety oraz możliwości, jakimi dysponują osoby sprawujące opiekę.

Odżywianie i nawadnianie rodzącej wiąże się z tym, że poród jest ciężką pracą i wysiłek wkładany przez kobietę w urodzenie dziecka powoduje ogromny wydatek energetyczny i wymaga uzupełnienia. Jeżeli kobieta rodząca nie jest odżywiana i nawadniana w czasie porodu, to dochodzi do: o zmęczenia mięśni, o przedłużenia porodu,

0 obniżenia progu bólowego.

Kontrowersyjne jest podawanie w czasie porodu posiłków przyjmowanych doustnie, chociaż w części ośrodków odżywianie odbywa się w ten sposób. W zależności od pory dnia, stanu kobiety, czasu spożycia ostatniego posiłku wskazane jest z pewnością nawadnianie dożylne i przyjmowanie płynów drogą doustną.

Podaż leków zgodnie ze wskazaniami do interwencji medycznej i z kartą zleceń lekarskich.

Prowadzenie porodu jest zależne od: o miejsca,

® stopnia refetęncyjności jednostki,

. * . ....

® stylu opiekmokołoporodowej preferowanej w miejscu, gdzie odbywa się

poród,

® wiedzy, doświadczenia i umiejętności osób opiekujących się kobietą i jej dzieckiem w czasie porodu.

Sposób postępowania powinien być uzależniony od stanu matki i dziecka i uwzględniać zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia.

Wyróżniamy dwa podejścia do porodu:

o aktywne AML /active managment of labor/ - polegające na działaniu aktywnym wobec rodzącej kobiety i wykonaniu takich czynności, jak: przebicie pęcherza płodowego, podaniu wlewu z oksytocyną, znieczuleniu farmakologicznym i ciągłym elektronicznym monitorowaniu stanu płodu;

•    uznanie aktywności rodzącej jako steru porodu, co wiąże się ze zmniejszeniem interwencji w jego przebieg, zaspokajaniem potrzeb rodzącej kobiety i sprawowaniem dyskretnego, ale efektywnego nadzoru nad bezpieczeństwem matki i dziecka.

Ułożenie ciała w czasie porodu

Poród jest procesem, któiy każda kobieta przechodzi indywidualnie. Ułożenie ciała w poszczególnych okresach porodu może działać na korzyść jego przebiegu i pomagać rodzącej kobiecie w trudzie jaki narodziny dziecka niosą ze sobą. Kobiety rodzące, instynktownie wybierają takie zachowania, które przynoszą ulgę. Jest to zwykle związane z dobrze pojętym interesem rodzącego się dziecka. Bywają okoliczności, kiedy sytuacja wymaga przyjęcia przez rodzącą kobietę pozycji przymusowej, ale powinno to być związane wyłącznie z koniecznością podjęcia interwencji położniczej, która wynika ze stanu zdrowia matki i dziecka.

Istnieje podział na pozycje horyzontalne i wertykalne.

Pozycja horyzontalna to każda sytuacja, w której ciało kobiety rodzącej znajduje się poziomo w stosunku do ziemi i siła grawitacji jest wykorzystana w sposób niepełny. Wśród tych pozycji wyróżniamy:

® leżącą na plecach i boku,

® półleżącą, o półsiedzącą,

•    w klęku podpartym, dopóki tułów rodzącej pozostaje równolegle do ziemi.

Wiadomo już dzisiaj powszechnie, że najmniej korzystne jest pozostawianie rodzącej w pozycji leżącej na wznak, co sprzyja:

•    występowaniu zaburzeń hemodynamicznych, wywołanych uciskiem macicy ciężarnej na żyłę główną dolną i aortę brzuszną,

® utrudnia rozwieranie szyjki macicy ze względu na mniejszy kontakt szyjki i części przodującej,

•    zwiększenie odczuwalności skurczów porodowych, szczególnie okolicy krzyżowej.

Parcie w pozycji leżącej na plecach jest bardzo trudne ze względu na:

® kształt kanału rodnego /pozostaje zagięty do góry/,

® brak możliwości wykorzystania ruchomości miednicy /stawy krzyżowo-biodrowe, staw guziczny/,

•    trudniej jest wykorzystać mięśnie brzucha i przepony,

57