Obraz (13)

Formaty i kody wiadomości

Wiadomości ISUP, znajdujące się w polu informacji sygnalizacyjnej (SIF) bloku informacyjnego, zawierają całkowitą liczbę oktetów i skladająsię z następujących części (Rys.7):

•    etykieta kierowania,

•    kod identyfikacji łącza użytkowego („rozmownego”),

•    kod typu wiadomości,

•    część obowiązkowa - złożona ze ściśle określonej sekwencji parametrów o stałej długości,

•    część obowiązkowa - złożona ze ściśle określonej sekwencji parametrów parametrów o zmiennej długości,

•    część opcjonalna - może zawierać parametry o stałej i zmiennej długości

8 1 7 | 6 1 5 | 4 | 3 1 2 | 1
Etykieta kierowania
Kod identyfikacji łącza CIC
Kod typu wiadomości
Parametr obowiązkowy A
	stała część
Parametr obowiązkowy F		obowiązków a
Pointer parametru M
	zmienna cześć obowiązków ą
Pointer parametru P
Pointer początku części opcjonalnej
Wskaźnik długości parametru M
Parametr M
Wskaźnik długości parametru P
Parametr P
Nazwa parametru = X
Wskaźnik długości parametru X
Parametr X		cześć
		opcjonalna
Nazwa parametru = Z
Wskaźnik długości parametru Z
Parametr Z
Koniec pola parametrów opcjonalnych

Rys. 8 Format wiadomości ISUP

Etykiety kierowania

Etykieta kierowania (ang. Routing Label) o długości 32 bitów, znajduje się zawsze na początku wiadomości ISUP i składa się z trzech elementów:

•    DPC (ang. Destination Point Codę) - 14 bitów - kod docelowego punktu sygnalizacyjnego,

•    OPC (ang. Origining Point Codę) - 14 bitów - kod źródłowego punktu sygnalizacyjnego,

•    SLS (ang. Signalling Link Selection) - 4 bity - kod wyboru łącza sygnalizacyjnego.

W każdym z tych pól najmniej znaczący bit zajmuje pierwszą pozycję i jest pierwszy transmitowany. DPC i OPC jawnie wskazują punkt inicjujący i punkt docelowy wiadomości tj. identyfikację relacji sygnalizacyjnej, która dotyczy wiadomości.

Kod SLS jest wykorzystywany do sterowania podziałem obciążenia (ang. load sharing) umożliwiający rozdzielenie ruchu sygnalizacyjnego przeznaczonego dla danego kierunku na dwa lub więcej łącza sygnalizacyjne. Rozdział ruchu może dotyczyć poszczególnych łączy w obrębie jednego zbioru (wiązki) lub łączy należących do różnych zbiorów. Jeżeli wiadomość nie ma być objęta podziałem obciążenia w pole SLS wstawiane są 0000.

Marszrutowanie wiadomości a etykieta

Marszrutowanie wiadomości (ang. Message routing) jest to przeprowadzany dla każdej wiadomości proces wyboru łącza sygnalizacyjnego, po którym ma być przesyłana wiadomość. Marszrutowanie jest przeprowadzane na podstawie analizy etykiety kierowania wiadomości oraz na podstawie z góry określonych dla danego punktu sygnalizacyjnego tablic kierowania ruchem sygnalizacyjnym.

Marszrutowanie wiadomości zorientowane jest na kod docelowy i z reguły zawiera dodatkowy element sterowania podziałem obciążenia (SLS)

W systemie SS7 marszrutowanie wiadomości opiera się na zasadzie, że droga dla wiadomości z daną etykietą jest zdeterminowana i w danym momencie czasowym ustalona. W przypadku, gdy sieć sygnalizacyjna jest uszkodzona, marszrutowanie może być modyfikowane w z góry ustalony sposób.

Kod identyfikacji łacza

Kod identyfikacji łącza użytkowego (ang. Circuit Identification Codę) CIC, służy do przyporządkowywania wiadomości sygnalizacyjnej do łącza użytkowego, wchodzącego do połączenia, którego dana wiadomość dotyczy. Format kodu CIC jest przedstawiony na Rys. 5.

Rys. 8 Pole identyfikacji łącza

Dla łączy pochodzących ze strumienia PCM 2048 kbit/s pięć najmłodszych bitów wyznacza wyrażony w zapisie binarnym numer szczeliny przypisanej łączu użytkowemu.

Bity 6-12 mogą być wykorzystane do identyfikacji łączy w zbiorze wszystkich łączy łączących punkty źródłowy i przeznaczenia.

W przypadku łączy międzynarodowych cztery bity zapasowe są zarezerwowane na poszerzenie CIC, przy założeniu, że wcześniej uzyskuje się porozumienie dwustronne, zanim dojdzie do jakiegokolwiek powiększenia liczby łączy relacji (np. 00000 - szczelina 1, 00001 - szczelina 2).

Kod typu wiadomości

Kod typu wiadomości ma postać pojedynczego oktetu. Określa on jednoznacznie funkcję i format wiadomości ISUP.

Stała cześć obowiązkowa

Te parametry, które są obowiązkowe dla poszczególnych wiadomości i mają stała długość są umieszczone w stałej części obowiązkowej. Pozycja, długość i porządek parametrów są jednoznacznie określone dla każdego typu wiadomości, stąd nazwy parametrów i długości wskaźników nie są w wiadomości umieszczane.

Zmienna cześć obowiązkowa

Parametry obowiązkowe o zmiennej długości są zawarte w zmiennej części obowiązkowej. Początek każdego parametru wyznaczają pointery, w postaci zakodowanej, jednooktetowe. Nazwa każdego parametru, i porządek nadawania są jednoznacznie określone dla każdego typu wiadomości. Liczba parametrów wynika jedynie z typu wiadomości. Do oznaczenia początku części opcjonalnej służy również pointer. Jeżeli z definicji typu wiadomości wynika,'że część opcjonalna nie jest dopuszczalna, to pointer nie występuje. Jeżeli zaś z definicji wynika, że część opcjonalna jest przewidziana, ale żaden parametr opcjonalny nie został umieszczony, to w całym polu pointera są wstawiane zera.

Cześć opcjonalna

Część opcjonalna składa się z parametrów, które mogą, ale nie muszą występować w poszczególnych typach wiadomości. Mogą mieć długość stałą lub zmienną i mogą być transmitowane w kolejności dowolnej. Każdy z parametrów opcjonalnych zawiera nazwę (1 oktet) i wskaźnik długości (1 oktet), po którym następuje właściwa zawartość parametru.

Kodowanie pół bitów zapasowych

Bity zapasowe przyjmują postać ”0”, chyba że podane jest inne wskazanie.

STEROWANIE I SYGNALIZACJA W SIECIACH INFORMACYJNYCH 48/80