3.3. SPRĘŻARKI PRZEPŁYWOWE
W sprężarkach przepływowych, zwanych też wirowymi, charakterystycznym elementem roboczym jest łopatka wirnika. Czynnik przepływa przez sprężarkę w sposób ciągły (nie dawkami, jak w sprężarkach wyporowych), a przyrost ciśnienia zachodzi w czynniku znajdującym się w ciągłym ruchu. Objętość przestrzeni roboczej sprężarki nie ulega zmianie podczas pracy, a organ roboczy (wirnik) nie oddziela konstrukcyjnie przestrzeni tłocznej od ssawnej.
Ze względu na zasadę działania i główny kierunek przepływu strumienia sprężanego czynnika, sprężarki przepływowe można podzielić na:
— promieniowe,
— osiowe.
Sprężające maszyny przepływowe dzieli się pod względem uzyskiwanego sprężu o = P(/pss na trzy grupy:
— wentylatory (a < 1,1),
— dmuchawy (1,1 < a < 2),
— sprężarki właściwe (a > 2).
Sprężarki wirowe, w porównaniu z tłokowymi, mają następujące zalety:
— przepływ ciągły w przeciwieństwie do pulsacyjnego w sprężarkach tłokowych,
— zazwyczaj duża prędkość obrotowa, która umożliwia budowanie maszyn lekkich i zajmujących niewiele miejsca,
— brak mechanizmu korbowego utrudniającego eksploatację,
— brak kontaktu sprężanego czynnika z olejem smarowym, dzięki czemu nie występuje jego zanieczyszczenie podczas procesu sprężania,
— możliwość sprzęgania bezpośrednio z silnikiem napędowym (silnik elektryczny, turbina parowa, turbina spalinowa).
Do wad omawianych sprężarek należy zaliczyć:
— konieczność stosowania materiałów wysokiej jakości, a więc drogich,
— uzyskiwanie niskich ciśnień,
— małą sprawność przy niskich wydajnościach.
W jednostopniowych sprężających maszynach przepływowych, zarówno promieniowych jak i osiowych, rozróżnia się następujące przepływowe elementy konstrukcyjne (por. rys. 3.30):
— konfuzor wlotowy,
— kierownicę wstępną,
— wirujący wieniec łopatkowy,
— kierownicę zawirnikową (dyfuzor),
— kolektor zbiorczy.
Konfuzor wlotowy służy do doprowadzania sprężonego czynnika do wieńca łopatkowego oraz nadania mu odpowiedniej prędkości i ukierunkowania.
236