OMiUP t1 Gorski'7

Krzywa Ap - f(q_v) ma przebieg statyczny, to znaczy, że jednej wartości Ap odpowteda tylko jedna wartość q_v. Przy przebiegu charakterystyki mocy N = f(q_v), jak na rys. 3.57, znaczny wzrost wydajności nie powoduje większego przeciążenia jflocą silnika napędowego wentylatora wskutek zagięcia krzywej N = f(q_v). Punkt pracy wentylatora powinien wypadać w zakresie wysokich wartości sprawności.

Na rys. 3.57 przedstawiona jest też charakterystyka spiętrzenia statystycznego = f(q_v). Otrzymuje się ją przez odjęcie od rzędnych charakterystyki całkowitego sprężu Ap = f(q_v) rzędnej krzywej spiętrzenia dynamicznego Ap_d = f(q_v).

Ap[Pa]

N[kW]

n[%]

Rys. 3.58. Charakterystyka wentylatora promieniowego z łopatkami zagiętymi do przodu.

Charakterystyka wentylatora promieniowego o łopatkach zagiętych do przodu (por rys. 3.53e), przedstawiona na rys. 3.58, ma przebieg niestateczny (np. wartość Ap! może odpowiadać wydajności q_A lub q_B). Wraz ze wzrostem wydajności 'entylatora poza nominalny punkt pracy, wzrasta dość szybko (w sposób prosto-liniowy)'zapotrzebowanie na moc silnika napędowego. Jest to tak zwany przecią-żalny charakter krzywej N = f(q_v).

Charakterystyka wentylatora osiowego Ap = f(q_v) (rys. 3.59) ma jeszcze bardziej siodłowaty przebieg, a więc jest jeszcze mniej stateczna. Przy wydajnościach wyższych niż wydajności nominalne (przy maksymalnej sprawności) zapotrzebowanie na moc maleje, zgodnie z przebiegiem krzywej N = f(q_v), zaś przy wydajnościach niższych od nominalnych — zapotrzebowanie to rośnie. Charakterystyka Wentylatora osiowego jest zatem charakterystyką nieprzeciążalną.

277