OMiUP t2 Gorski9

Średnica wewnętrzna rozwalcowanej rurki d_wr powinna wynosić:

(5.7)

d_U)r = d_w + S + 0,1 S [mm]

gdzie:

S — luz między średnicą zewnętrzną rurki i średnicą otworu w ścianie sitowej, wyznaczony jako funkcja średnicy rurki i rodzaju wymiennika.

W przybliżeniu można przyjąć, że zmniejszenie grubości ścianki rozwalcowanej rurki wynosi około 5% tej grubości.

Drugim sposobem kontroli jakości rozwalcowania jest wyznaczanie tzw. stopnia rozwalcowania, wyrażającego się zależnością:

(d_wr d_w) S

■ 100 [%]

(5.8)

Stopień rozwalcowania rurki, który może być uznany za zadowalający wynosi 1*1,5 %. Podczas procesu rozwalcowywania rurki podlegają deformacji zarówno w kierunkach promieniowym (zwiększenie średnicy) jak i osiowym.

Rys. 5.38. Przykład przygotowania otworu pod rozwalcowania rurki;

1 — ściana sitowa, 2 — rurka

W wysokich temperaturach roboczych walcowane połączenia rurek nie zapewniają odpowiedniej szczelności i wytrzymałości. W takich przypadkach, jak również przy dużych średnicach rurek powszechnie stosuje się połączenia spawane.

Przykłady spawanych połączeń rurek ze ścianą sitową pokazane są na rysunkach 5.37e,f, g. W dwóch pierwszych przedstawione połączenie napotyka na trudności ze względu na bardzo duże różnice grubości łączonych blach (ścianka rurki i blacha ściany sitowej), w rozwiązaniu trzecim natomiast (rys. 5.37g) w ścianie sitowej utworzona jest ścianka o grubości ścianki rur dzięki wyfrezowaniu na jej powierzchni koncentrycznych rowków wokół

49