— zewnętrzne prądy błądzące,
— prądy wewnętrzne między różnymi częściami skraplaczy,
— prądy miejscowe między metalem rurek i wpływającymi do skraplacza z wodą cząstkami węgla, koksu, wodorostami itp.
Środkami zapobiegającymi różnym przejawom korozji są:
— ochronne płytki cynkowe umieszczone w komorach wodnych,
— pokrywanie rurek powłokami ochronnymi,
— stosowanie na rurki materiałów, mających zdolność do tworzenia na powierzchni naturalnych warstw ochronnych; do takich materiałów należą m.in. stopy miedziano-niklowe lub mosiądz z dodatkiem aluminium,
— stosowanie elektrycznej ochrony katodowej.
Erozyjne uszkodzenia rurek skraplaczy występują wskutek wpływu mechanicznych zanieczyszczeń w wodzie zaburtowej (piasek, ił itp.). Erozja sprzyja powstawaniu wirów podczas przepływu wody przez rurki, polepszając wprawdzie nieco współczynnik wymiany ciepła, lecz jednocześnie zwiększając opory przepływu czynnika.
Do najbardziej typowych, poważniejszych awarii skraplaczy należą przecieki dużej ilości rurek, wskutek przegrzania skraplacza. Przegrzanie może mieć miejsce przy uruchamianiu maszyny głównej (turbiny lub tłokowej maszyny parowej) i podczas stałej pracy, np. przy złym działaniu pompy wody chłodzącej. Przecieki mogą być również skutkiem zbyt wczesnego odcięcia wody chłodzącej po zatrzymaniu turbiny.
Napełnienie skraplacza wodą (przy awarii lub przy złej pracy pomp skropli-nowych) może spowodować jego pęknięcie. Awarie takie zdarzają się szczególnie w skraplaczach pomocniczych, kiedy mechanizmy wskutek nieodpro-wadzenia skroplin zaczynają pracować przy podwyższonym przeciwciśnieniu. Po podniesieniu się skroplin do takiego poziomu, że zostaną zasłonięte wszystkie rurki, para przestaje się skraplać, jej ciśnienie może wzrosnąć i następuje pęknięcie kadłuba. Dlatego na skraplaczach należy ustawić i sprawdzać okresowo zawory bezpieczeństwa.
Do pęknięć pokryw komór wodnych skraplaczy może dojść na skutek uderzeń hydraulicznych lub podniesienia ciśnienia wody chłodzącej. Uderzenie hydrauliczne w skraplaczu może być wynikiem nagłego zwiększenia ilości podawanej wody chłodzącej, przyrost ciśnienia natomiast — skutkiem uruchomienia pompy cyrkulacyjnej przy zamkniętym zaworze (w starych typach instalacji z pompą tłokową) lub jednoczesnego włączenia dwóch pomp równolegle, gdy skraplacz nie jest przystosowany do takiego rozwiązania chłodzenia.
Remonty okresowe i awaryjne skraplaczy przebiegają podobnie jak w innych wymiennikach ciepła. Polegają one na dokładnym czyszczeniu powierzchni
128