OMiUP t2 Gorski7

Drugim czynnikiem zmniejszającym wydzielanie się CaS0₄ jest utrzymywanie małego stopnia zasolenia wody w wyparowniku. Wiąże się to jednak z usuwaniem znacznej ilości podgrzewanej solanki, a więc z większymi stratami energetycznymi. W takim przypadku dodatkowe, konieczne zwiększenie zasilania wyparownika pociąga za sobą wydzielanie się znacznie większych ilości węglanu wapnia CaS0₃, który, co prawda, jest łatwo usuwalny, jednakże osiadając na rurkach powierzchni wymiany ciepła w wyparowniku zmniejsza w bardzo krótkim czasie współczynnik przenikania ciepła, w wyniku czego wydajność wyparownika maleje.

5.4.1.2. TEORETYCZNE PODSTAWY PRACY WYPAROWNIKÓW

Schemat prostej instalacji wyparownika przedstawiony jest na rysunku 5.91. W skład jej wchodzą następujące urządzenia: bateria wrzenia (parownik) 2, podgrzewacz wody zasilającej 2, skraplacz pary wtórnej 3, pompa chłodzenia skraplacza 4, pompa solankowa 5, pompa skroplinowa 6.

Rys. 5.91. Schemat jednostopniowej instalacji wyparownika ogrzewanego parą;

1 — bateria wrzenia, 2 — podgrzewacz, 3 — skraplacz, 4 — pompa cyrkulacyjna chłodzenia skraplacza, 5 — pompa solankowa, 6 — pompa skroplinowa, 7 — zbiornik wody destylowanej

Pompa chłodzenia skraplacza 4, zwana też pompą cyrkulacyjną, przetłacza wodę zaburtową (najczęściej słoną, morską). Podczas przepływu wody morskiej przez skraplacz ulega ona podgrzaniu przez ciepło skraplającej się pary wtórnej. Przyrost temperatury jest bardzo nieznaczny, ze względu na dużą masę wody chłodzącej w stosunku do ilości skraplającej się pary, czyli ze względu na znaczną wielokrotność chłodzenia.

137