Przez uruchomienie skraplacza rozumie się włączenie pompy cyrkulacyjnej i puszczenie przez rurki skraplacza wody chłodzącej, a następnie uruchomienie pompy skroplinowej.
W skraplaczu, przy ogrzewaniu turbiny, jest utrzymywane wyższe ciśnienie niż w czasie normalnej pracy zespołu. Przy końcu procesu ogrzewania turbiny, przed jej obracaniem parą, osiąga ono wartość przewidzianą instrukcją obsługi.
Ponieważ skraplacz smoczków chłodzony jest skroplinami ze skraplacza głównego, ten ostatni powinien być zapełniony wodą do poziomu odpowiadającego połowie wysokości słupa wody w przeziemiku wodowskazowym, umieszczonym na zbiorniku skroplin w dolnej części skraplacza. Jeżeli skraplacz nie jest zasilany parą w dostatecznej ilości, może zabraknąć skroplin do schłodzenia pary ze smoczków i w takiej sytuacji należy skropliny ponownie odprowadzać do skraplacza przez specjalny przewód recyrkulacyjny (poz. 10 na rys. 5.77).
1 — skraplacz. 2 — pompa skroplinowa, 3 — pompa próżniowa, 4 — smoczek, 5 — separator wody, 6 — chłodnica, 7 — silnik elektryczny, 8 — woda chłodząca, 9 — przelew do zbiornika wody kotłowej, 10 — odpowietrzenie
Na rys. 5.78 pokazano instalację usuwania powietrza ze skraplacza przy pomocy wirowej pompy próżniowej 3. Zastosowano tu pompę samozasysającą z pierścieniem wodnym (por. podrozdz. 2.3.3) napędzaną silnikiem elektrycznym 7. Pompa zasysa ze skraplacza poprzez eżektor 4, który napędzany jest powietrzem o ciśnieniu panującym w separatorze 5. W efekcie powietrze ze skraplacza odsysane jest przez dwustopniowy układ pompowy (eżektor — pompa wirowa), analogicznie jak na rys. 5.77. Pierścień wodny wewnątrz pompy wirowej uzupełniany jest w sposób ciągły, przez zamknięty obieg wody separator-chłodnica-pompa. Chłodnica 6 (czynnikiem chłodzącym jest woda morska) zapobiega grzaniu się wody i pompy próżniowej, co utrudniałoby jej zasysanie. Powietrze odsysane ze skraplacza jest zawilgocone resztkami pary. Po sprężeniu w pompie wykrapla się ona
114