P1000743

AKT TRZECI

Ten sam pokój. H czesna u iosna. Urządzenie to samo. ale pokój wydaje się więcej pusty, niezamieszkany: wszędzie chłodn\ porządek, każdy przedmiot na swoim miejscu, tak jakby go nikt nie dotykał, nikt nie używał.

SCENA I

SĘDZINA KASIA

W chwile po podniesieniu kurtyny wchodzi SĘDZINA,

za nią KASIA

SĘDZINA

Coż, jest panienka? Ach, moja droga, jak u was zimno!

KASIA

Panienki nie ma.

SĘDZINA

Znowu nie ma? Tu gdzieś ciągnie, moja droga. Już po raz drugi nie zastaję panienki A co słychać? Od pana są jakie wiadomości?

KASIA waha się

Od pana?... wiadomości?...

SĘDZINA

\o tak.. jakże? Podobno w tych dniach wraca?

KASIA zmieszano

Nie wiem... przepraszam... mnie nikt nie mówił

SĘDZINA

Nie wiesz?... to dziwne, moja droga. Hm... Stra-sznie u was zimno...

ogląda się naokoło i chce już wychodzić, gdy nagle z prawej strony wchodzi SIELSKI, prowadzać za rękę ANTOSIA

SCENA II

SĘDZINA, SIELSKI, ANTEK SIELSKI

nie patrząc na SĘDZINĘ

Nie wiedziałem, że tak prędko się zmęczysz, ale jeżeli wolisz iść teraz do ogrodu, jak pisać to możesz iść; nie chcę cię zmuszać.

SĘDZINA

patrząc przez lornetkę na SIELSKIEGO Dobry wieczór panu!...

SIELSKI

z roztargnieniem

Dobry wieczór;

do ANTKA

Biegaj tak długo po ogrodzie, jak masz ochotę; a gdy zechcesz znowu pisać, to mi powiesz — ja poczekam.

ANTEK biegnie do ogrodu SĘDZINA

zbliżając się powoli do SIELSKIEGO

Pan bardzo łagodny z Antkiem... I ma P^dr rację, bo to biedne dziecko, bez matki... A właściwie nie miał nigdy matki.