P1090455 (2)

— IW.Łd.11    w_yilo»_lć j

■hl^lWOn.■■■■■«» — - |    T***-,

* "'    ¹ ««»•*■'»•■•><• m mmaóm. n,,„,

p wypina im p.mi«r«/«.hnK mairiM. •*«*»!/**•*• Iglll PJ I    * Icku l.c /ha fW^cującCcł, ^ 5»>l

«• «**“•« •    <fc«hod/.u a,,    ^

rosliuJunku Mup no /■k.₁1r|

■* Ł*⁰*"¹* ■Wwwemc pnry r~i ■■ i P J

i m*kicj jako*ci

pnwd^lm* mmm • tu* r> »unk u ** 2

Alternatywą dla ciągłej fermentacji w miazdze jest otrzymywanie moszczą ni —a c/crwonc w sposób potokowy, pr/y wykorzystaniu agrarwana miazgi ii—awlnrgo dodatku preparatów enzymatycznych. ^

W o—nn-h latach obserwuje się wzrost zainteresowania wykorzystaniem « procrue fermentacji ciągłej moszczu unieruchomionych (immobdaowmycb) iadnkdrożdży Technologie / zastosowaniemkomórek unieruchomionych po--: ias znaczne zwiększenie wydajności lermenlorów w porównaniu ztech-' ‘-.-u fermentacji ciągłej / komórkami wolnymi. Uzyskuje się to dzięki uięk-uq hc/bic komorrk w jednostce objętości fermentom (są unieruchomione! oraz ■ner tfmowamc dużych szybkości przepływu, przy czym szybkość dopływa — może przekraczać szybkość wzrostu immobilizowanych mikroorgam-awo* (ograniczone . . mywanie komórek drożdży). W takich warunkach system tcrmcflUcyjm jcat bardziej odporny na zmiany parametrów procesu, a ryzyko ■taftMia jest minimalne.

Unieruchomieni, komórek drożdży wywołuje wiele zmian w ich metabolizmie. morfologii i składzie. Komórki mają prawdopodobnie zmienioną przepusz* nalanść błony komórkowej, posiadają zwiększoną zdolność wytwarzania eta* ak mają obniżoną szybkość w zrostu i obniżoną wydajność biomasy. Zmiany ich składu chemicznego to przede w szystkim mniejsza zawartość trchalozy oraz większa, w porównaniu z komórkami wolnymi, zawartość DNA i glikogenu.

Metody unieruchamiania drobnoustrojów są zwykle klasyfikowane w grupy, przy czym brane są pod uwagę różne czynniki.

Jedni 7 klasyfikacji przew iduje następujący podział:

a unieruchamianie na powierzchni nośnika;

a unieruchamianie wewnątrz nośnika;

a unieruchamianie bez nośnika.

Unieruchamianie na powierzchni nośnika zachodzi wówczas, gdy drobnoustroje wykazują skłonność do „przywierania” do określonych powierzchni.

Unieruchamianie wewnątrz nośnika ma miejsce wówczas, kiedy drobnoustroje zamknięte są w szczelinach materiałów porowatych, rui przykład w żelach.

Unieruchamianie bez nośnika wykorzystuje zdolność niektórych drobnoustro* jaw do tworzenia w odpowiednich w aronkach skupisk. Zdolność u może być wywołana za pomocą związków chemicznych lub jest ich cechą uwarunkowaną genetycznie.

W obrębie każdej z grup wyróżnia się jeszcze bardziej szczegółowe metody unieruchamiania.

W metodach unieruchamiania z wykorzystaniem nośników stosuje się różne mady podziału nośników. Jako nośniki nieorganiczne stosuje się między mymi: róme formy krzemionkowe (piasek, szkło), ziemie okrzemkową, hydroksyapatyt.

115