P1680469

uprawnienia Prezydenta jako zwierzchnika Sił Zbrojnych oraz uprawnienia rząd_u do dowodzenia i kierowania nimi. Konstytucja przewiduje udział Ministra Obro. ny Narodowej, Prezesa Rady Ministrów oraz Rady Ministrów w realizacji upraw, nień Prezydenta objętych zakresem najwyższego zwierzchnictwa Sił Zbrojnych W czasie pokoju sprawuje on to zwierzchnictwo za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej, któremu zostało przekazane rzeczywiste kierowanie Siłami Zbrojnymi i dowodzenie za pośrednictwem wojskowych struktur dowodzenia. Nadto Prezydent szereg swoich uprawnień w dziedzinie obronności realizuje na wniosek premiera lub rządu. W tych rozwiązaniach konstytucyjnych ustrojo-dawca realizuje koncepcję cywilnej i demokratycznej kontroli nad Siłami Zbrojnymi (art. 269), sprawowanej bezpośrednio przez cywilnego Ministra Obrony Narodowej i rząd, a pośrednio w formie kontroli parlamentarnej.

Powierzenie Prezydentowi RP roli "najwyższego zwierzchnictwa Sił Zbrojnych" jest wyrazem symbolicznego skupienia władzy wojskowej w organie, który jest najwyższym przedstawicielem państwa a również gwarantem neutralności politycznej Sił Zbrojnych. Prezydent ma do spełnienia istotną rolę strażnika suwerenności i bezpieczeństwa państwa. Realizuje on swoją misję bez korzystania z atrybutów kierowania i dowodzenia siłami militarnymi, angażując swój autorytet głowy państwa w sferze działań politycznych.

Druga grupa kompetencji w zakresie bezpieczeństwa państwa jest rezerwowana dla Prezydenta RP na okoliczność szczególnego zagrożenia dla państwa. Generalnie wiążą się one z problematyką stanów nadzwyczajnych w państwie -stanu wojennego i stanu wyjątkowego (art. 229 oraz art. 230). Prezydent w czasie stanów nadzwyczajnych dysponuje ustawodawstwem wyjątkowym. Może wydawać rozporządzenia z mocą ustawy, na zasadach określonych w Konstytucji, gdy Sejm nie może zebrać się na posiedzenie (art. 224). W tym uprawnieniu Prezydenta wyraża się niewątpliwie jego pozycja ustrojowa jako gwaranta ciągłości władzy państwowej.

3. Zakres uprawnień Prezydenta RP w stosunku do parlamentu, rządu i organów władzy sądowniczej wskazuje na sposób jego usytuowania w systemie podziału władzy. Wyrażają one także treść konstytucyjnej funkcji arbitrażu politycznego i równoważenia władz, która jest częścią statusu ustrojowego Prezydenta. W pracach konstytucyjnych zagadnienia te stanowiły zasadnicze dylematy konstytucyjne w kształtowaniu modelu ustrojowego systemu rządów w nowej Konstytucji RP.

W państwach współczesnych relacje między Prezydentem a parlamentem określają trzy podstawowe przesłanki: 1) wybór Prezydenta przez parlament lub w wyborach powszechnych; 2) kompetencje Prezydenta w stosunku do parlamentu; 3) zakres odpowiedzialności, a zwłaszcza zasada nieodpowiedzialności politycznej Prezydenta przed parlamentem. Wymienione przesłanki wyznaczają, jak można wnosić, takie usytuowanie Prezydenta wobec parlamentu.

W stosunku do parlamentu Prezydent ma uprawnienia, które pozwalają mu wpływać na jego byt polityczno-ustrojowy oraz na sposób podejmowania decyzji przez izby parlamentu. Szczególnie istotnym uprawnieniem Prezydenta