P3040772

54.4 W niroaagach (tocznych należy dążyć do utrzymania prędkości przepływu ścieków co najmniej 1.0 m,'s.

551 Maksymalne prędkości przepływ » kanałach ściekowych mogą wynosit przy ciągłym przepływie:

a)    dla rur betonowych i ceramicznych — 3.0 m/s,

b)    dla rw żelbetowych melodą odśrodkową oraz żeliwnych - 5,0m/s.

5.5,2 W kanałach deszczowych i ogólnospławnych można dopuścić prędkość do 1 m/s.

5.6. Najmniejsze średnice kanałów

Najmniejsze średnice przewodów najeży przyjmować:

«) dla kanałów ściekowych - 200 mm, bj dla kanałów deszczowych - 250 mm.

c) dla kanałów ogólnospławnych zasadniczo - 300 mm, a przy spadkach kanałów powyżej 0,01 do 250 mm.

5.7 Spadki k—łów

S 7.1 Najmniejsze spadki kanałów powinny w zasadzie zapewnić dopuszczalne minimalne prędkości przepływu.

Spadki kanałów nie mogą być mniejsze od następujących: a) w kanalizacji ściekowej przy średnicy przewodu 200 mm - 0,005. h) w kanalizacji deszczowej i ogólnospławnej przy średnicy przewodu 250 mm - 0,004, przy średnicy przewodu 300 mm - 0,003, ej w kolektorach i kanałach przełazowych — 0,001 (w wyjątkowych przypadkach 00005).

5 7 2 Największe dopuszczalne spadki wynikają z ograniczenia maksymalnych prędkości przepływu.

6. Wymgama haman* eyjM-budowłaa i

44. 1 sytuowanie przewodów kanalizacyjnych należy przyjmować według „Tymczasowych wytycznych projektowania sieci przewodów podziem-nydi i nadziemnych w ulicach i placach miejskich".

6.2 W ulicach, których szerokość w liniach rozgraniczający dr wynosi więcej nu Hm. przy obustronnej zabudowie, zaleca się stosować dwa kanały ogólnospławne lub ściekowe kanalizacji rozdzielczej. Nie dotyczy to kanałów deszczowych, których liczbę i układ należy dostosować do warunków lokalnych.

•a

6.3.    Kanały nieprzełazowe (których wysokość jest mniejsza niż tjO m) powinny być wykonane w odcinkach prostych miedzy studzienkami rewizyjnymi. Kanały przełazowe (których wysokość wynosi 1X> m lub więcej) można wykonywać w tukach. Promień krzywizny osi kanałów powinien wynosić nie mniej niż pięciokrotną szerokość kanału, minimum jednak 5 m. W pobliżu łuku wskazane jest umieaZ' czanie studzienki rewizyjnej.

6.4.    Zagłębienie kanałów powinno zapewnić grawitacyjny odpływ ścieków z obiektów kanalizowanych. Miejscowe przepompowywanie ścieków można stosować tylko w uzasadnionych przypadkach. Zagłębienie kanałów powinno zapewnić grubość warstwy przykrywającej 1,4 m i w zasadzie nie powinno przekroczyć 6 do 8 m. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się mniejsze zagłębienie kanałów, pod warunkiem odpowiedniego ich zabezpieczenia przed zamarznięciem.

6.5.    Przewody sieci kanalizacyjnej należy projektować z elementów kamionkowych. betonowych, żelbetowych, azbestowo-cementowych łub murowanych z cegły kanalizacyjnej, w zależności od warunków miejscowych ora/ własności materiałów, przy uwzględnieniu właściwości chemicznych gruntów i ścieków oraz stopnia odporności materiałów na działanie korozyjne substancji chemicznych zawartych w gruncie i ściekach. Rury betonowe o średnicy 600 mm i większej oraz azbestowo-cementowe wymagają z reguły sprawdzenia statycznego. Przewody, w których przepływ odbywa się pod ciśnieniem powinny być wykonywane z rur żelbetowych lub żeliwnych.

7. Obiekty sieci i zasady ich rozmieszczenia

7.1. Studzienki rewizyjne

Największe odległości rozstawu studzienek rewizyjnych ca prostych odcinkach kanałów powinny wynosić

a)    przy kanałach niepizełazowycb - 50 do 75 m,

b)    przy kanałach przełazowych wysokości do 1600 mm — do 100 m; przy wysokości powyżej 1600 mm — do 120 m.

7.2 Studzienki i komory kaskadowe

W przypadku kanałów o średnicy do 400 mm należy zastosować studzienki kaskadowe z pionową rurą na zewnątrz studzienki Różnica poziomów przy tej konstrukcji nie powinna być większa niż 4 m.