Page 0 a

McDonnell Douglas

Dane techniczno-taktyczne:

Wymiary: długość

rozpiętość

wysokość

Masa samolotu pustego: Masa startowa max:

19,43 m 13,05 m 5,63 m 12973 kg 30872 kg

Napęd:    2 silniki Pratt & Whitney F-100-PW-229 o ciągu po 104,30 kN

Prędkość max na dużej wys.: Prędkość maxna małej wys.: Pułap:

Zasięg max.: Rozbieg min.: Dobieg min.:

2,50 Ma 1,20 Ma 19800 m 5745 km 274 m 1067 m

Uzbrojenie: sześciolufowe działko General Electric M61 AVulcan o szybkostrzelności teoretycznej 6000 strzałów/min. z zapasem 512 nabojów.

Uzbrojenie podwieszane: m. in. pociski kierowane powietrze-powietrze AIM-9 Sidewinder,

AIM-120, AIM-7 Sparrow.

Załoga:

1 pilot

Walki powietrzne nad Wietnamem stały się bolesną i kosztowną lekcją dla lotnictwa wojskowego Stanów Zjednoczonych. Po spektakularnych sukcesach w Korei , gdzie F-86 Sabre walczyły przeciw MiGom-15 stosunek zwycięstw do strat wyniósł 7,5:1, w Wietnamie współczynnik ten wyniósł 2,5:1 , a w strefie Hanoi, gdzie walki były szczególnie ciężkie, tracono więcej niż jeden samolot na każdego zestrzelonego MiGa. Powodem takiego stanu rzeczy była taktyka walki stosowana przez przeciwnika, a wkrótce okazało się, że nowe MiGi-21 dorównują powszechnie używanym przez USAF myśliwcom F-4 Phantom.

Konsekwencją doświadczeń wietnamskich było utworzenie ośrodków szkolenia pilotów -m. in. słynnej szkoły pilotów marynarki Top Gun. Pojawienie się w 1966 r. na pokazach lotniczych w Tuszyno dwóch nowych samolotów ZSRR (MiG-23 i MiG-25) zmusiło USAF do zbudowania następcy Phantoma.

Podstawy teoretyczne do skonstruowania nowego myśliwca stworzono w oparciu o pracę majora Johna Boyda - byłego pilota myśliwskiego. Do dziś John Boyd uważany jest za “ojca" samolotu F-X (Fighter-eXperimental - myśliwiec eksperymentalny).

Miał to być samolot operujący w każdych warunkach atmosferycznych, zdolny do wywalczenia i utrzymania przewagi w powietrzu oraz wykonywania zadań szturmowych, o szybkości ok. Ma=2,5 i uzbrojeniu złożonym z pocisków rakietowych i działka . Nowy myśliwiec miał charakteryzować się niską pracochłonnością obsługi - około 11 roboczogodzin na godzinę lotu.

Do konkursu stanęło 8 firm spośród których Fairchild-Republic, McDonnell i Northrop zawarły kontrakty na wykonanie projektów wstępnych.

23 grudnia 1969 r. wybrano projekt zgłoszony przez firmę McDonnell Aircraft Company -samolot otrzymał oznaczenie F-15 i nazwę Eagle (Orzeł).

Konstruktorem prowadzącym F-15 był George Graff - inżynier z wieloletnim doświadczeniem, zasłużony podczas prac nad Phantomem.

W konstrukcji F-15 zastosowano na szeroką skalę stopy tytanu (26,8% masy samolotu), które pod względem ilości ustępują tylko duralom (37,3%) oraz kompozyty węglowo-borowe i węglowe przesycone żywicą epoksydową.

Pierwszy prototyp opuścił halę montażową w St. Luis 26.06.1972 r.

zestrzeliły 42.

Od 1980 r. użytkownikiem F-15 stała się Japonia - pierwszych 14 maszyn zakupiono w USA, natomiast ok.180 (F-15J) zbudowano na licencji w Japonii.

Od stycznia 1981 r. rozpoczęto dostawy F-15 dla Arabii Saudyjskiej - do końca roku dostarczono tam 62 samoloty i przewidziane są dalsze dostawy. Podczas konfliktu granicznego z Iranem w 1984 r. 2 saudyjskie F-15C zestrzeliły 2 irańskie Phantomy - to chyba jedyny jak dotąd przypadek, gdzie samoloty te wystąpiły przeciwko sobie.

Krótko po inwazji irackiej na Kuwejt (02.08.1990 r.) przerzucono w rejon Zatoki Perskiej 3 dywizjony USAF wyposażone w F-15C/D i F-15E oraz przekazano siłom powietrznym Arabii Saudyjskiej 24 F-15C -jesienią 1990 r. do Arabii skierowano jeszcze kilka jednostek USAF tj. 33 TFW (Tactical Fighter Wing - Taktyczne Skrzydło Myśliwskie) oraz 53, 336, 32 i 525 TFS (Tactical Fighter ( Sąuadron - Taktyczny Dywizjon Myśliwski). Pomiędzy 17 stycznia a 22 marca 1991 r. lotnictwo V Sprzymierzonych zniszczyło 40 samolotów irackich - rekordową ilość zwycięstw (17) odnieśli piloci i 58TFS/33TFW.

Model zamieszczony w niniejszym zeszycie przedstawia F-15C (AF 85-0124) z 58 TFS - na ® samolocie tym 07.02.1991 r. pułkownik Rick Parsons zestrzelił irackiego Su-22.

Opis budowy

1.    Przed rozpoczęciem budowy modelu przeanalizować dokładnie rysunki montażowe.

2.    Stosować zalecane grubości kartonu oraz kleje szybkoschnące.

3.    Wszystkie elementy wycinać po linii, a przed przyklejeniem starannie uformować i dopasować. Krawędzie wręg zeszlifować zgodnie z kształtem kadłuba.

4.    Szablony (oznaczone literami alfabetu arabskiego) wykonać z drutu zalecanej grubości zgodnie z kształtem (rysunki szablonów w skali 1:1).

5.    Elementy owalne uformować np. przeciągając po krawędzi stołu.

6.    Ściśle przestrzegać niżej podanych oznaczeń:

X - wyciąć, rozciąć

- zwinąć ciasno (strzałka wskazuje kierunek zwijania)

O - zwinąć w rurkę (^Xl), - nawinąć na szablon XI cb- - złożyć i skleić —► - kierunek przodu modelu L    - lewa strona

P    - prawa strona

*    - podkleić kartonem grubości 0,5 mm

** - podkleić kartonem grubości 1 mm *** - podkleić kartonem grubości 2 mm + - podkleić brystolem x— - naciąć na głębokość 1 mm cz> -zeszlifować Sz - szpilka

WPS - wyciąć po sklejeniu S - sklejka

7.    Wszystkie ubytki koloru powstałe na skutek rozcinania, wycinania, szlifowania uzupełnić odpowiednim kolorem.

8.    Linie zagięć (oznaczone są dwiema kreskami, wzdłuż których należy część zagiąć) lekko